Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2017/5526 E. 2017/4289 K. 02.03.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/5526
KARAR NO : 2017/4289
KARAR TARİHİ : 02.03.2017

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, Sigortalılık yıl sayısı ile prim ödeme gün sayısını doldurduğundan, Sosyal Güvenlik Kurumundan kıdem tazminatına hak kazandığına ilişkin yazısını aldığını, bu yazı gereğince yaş şartını tamamlamayı beklemeksizin 27.12.2011 tarihi itibariyle iş sözleşmesini fesettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile yıllık izin alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Davacının ücretinin asgari ücret olduğu kabul edilmesine ve fesih tarihi itibariyle asgari ücret brüt 837,00 TL olmasına karşın hesaplamanın brüt 886,50 TL üzerinden yapılması, bordroda 26 günlük yol ücreti tahakkuku 91,00 TL olmasına karşın 104,00 TL olarak dikkate alınması hatalıdır.
3-1157852 nolu işyeri ile 1268071 nolu iş yerlerinde davacının çalıştığı belirtilmiş ise de iş yerlerinin bilgileri davalı asıl işverenden ihale alıp almadıkları dosya içeriğinden anlaşılamamaktadır. Bu husus açıklığa kavuşturularak hizmet süresi tereddüte yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir.
4-492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 13/j. bendinde genel bütçeye dahil idarelerin yargı harçlarından muaf olacağı düzenlenmiştir.
Mahkemece davalı Sağlık Bakanlığının harçtan muaf olduğu gözetilmeden, davacı tarafından harç dahil yapılan yargılama giderlerinden sorumlu tutulması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmektedir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.