YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/41766
KARAR NO : 2020/8257
KARAR TARİHİ : 30.06.2020
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, dava dilekçesinde iş sözleşmesini haklı nedenlerle feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti ve ulusal bayram genel tatil ücret alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, toplanılan delillere göre, bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, davalılar vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Dacacı temyiz talebi hakkında mahkemece verilen 06.02.2017 tarihli Ek Karar ile “Davacı vekilinin temyiz başvurusunun 6100 sayılı Yasanın geçici 3. maddesinin 1. fıkrası ve 1086 sayılı HUMK’nun 426/d maddesinin 2. fıkrası uyarınca temyiz talebinin reddine ve kararın temyiz edilmemiş sayılmamasına” karar verilmiştir. Ek karar davacıya tebliğ edilmiş olup davacı tarafından temyiz edilmemiştir. Dairemizce 23.03.2017 tarihinde maddi hataya dayalı olarak “Temyiz yoluna başvurma harcı ve maktu temyiz harcının tamamlanması için muhtıra çıkartılması” yönünde Geri Çevirme kararı verilmesi sonuca etkili değildir. Davacının temyiz talebi bulunmadığından bu konuda olumlu veya olumsuz herhangi bir karar verilmemiştir.
Davalı Temyizi Yönünden;
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı … Bakanlığının Harçlar Kanunu’nun 13/j maddesi uyarınca harçtan muaf olduğu dikkate alınmaksızın mahkemece davalı Bakanlık aleyhine harca hükmedilmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç: Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasının 4 nolu bendinde yer alan “ a) Alınması gereken 706,96 TL harçtan yatırılan peşin harç ve ıslah harcı toplamı 437,58 TL harcın mahsubu ile bakiye 269,38 TL harcın Davalıdan TAHSİLİNE; b) Davacı tarafça yapılan peşin harç ve ıslah harcı toplamı 437,58 TL yargılama giderinin Davalıdan alınarak Davacıya VERİLMESİNE” bentlerinin hükümden tamamen çıkartılarak yerine aynı bent olarak “a) Davalı … harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, b) Davacı tarafça yapılan peşin harç ve ıslah harcı toplamı 437,58 TL nin davalı Bakanlık harçtan muaf olduğundan karar kesinleştiğinde talep halinde davacıya iadesine ” rakam ve sözcüklerinin eklenmesine, hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.