YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/3981
KARAR NO : 2017/4561
KARAR TARİHİ : 06.03.2017

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma ve bir takım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddine karar verilmesini istemişlerdir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri tarafından temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Taraflar arasında davacının çalışma süresi uyuşmazlık konusudur.
Davacı dava dilekçesinde 05.08.2011-31.12.2011, 06.04.2012-27.04.2014 tarihleri arasında çalıştığını iddia etmiştir. Davalı davacının SGK’ya bildirilen süreler içerisinde çalıştığını savunmuştur. Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre, davacı 05.08.2011-31.12.2011, 06.04.2012-31.12.2012, 31.01.2013-01.02.2013, 02.02.2013-27.04.2014 tarihleri arasında çalışmıştır. Mahkemece, davacının Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre 2013 yılı Ocak ayı dışında kesintisiz çalışma yaptığını kabul eden bilirkişi raporuna itibar edilerek hüküm kurulmuş ise de, dava dilekçesinin içeriğinden dahi davacının 31.12.2011-06.04.2012 tarihleri arasında çalışmasının olmadığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, davacının 31.12.2011-06.04.2012 tarihleri arasında çalışmadığı yönündeki dava dilekçesi ve Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtları gözardı edilerek bu dönemin hizmet süresine dahil edilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı ve hafta tatili günlerinde çalışıp çalışmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Aynı ispat kuralları hafta tatili ücret alacağı ispatı için de geçerlidir.
Somut olayda, tanık beyanları ve aynı gün temyiz incelemesine tabi tutulan Dairemizin 2017/3961 esas sayılı dava dosyasının birlikte değerlendirilmesinde, davacının davalı işyerinde işlerin yoğun olduğu yılın iki aylık döneminde haftanın 6 günü, 07.00-17.00 arası günde 10 saat ve 1 saat ara dinlenme ile çalıştığı haftada 9 saat fazla çalışma yaptığı ve yılın iki ayı dışında fazla çalışması bulunmadığı ve hafta tatillerinde çalışmadığı sonucuna varılmaktadır. Mahkemece bu husus gözetilmeden davacının tüm çalışma dönemi boyunca haftada 5.5 saat fazla çalışma yaptığı kabulüne göre hesaplama yapan bilirkişi raporuna itibar edilerek hüküm kurulması ve hafta tatili ücret alacağı talebinin reddi yerine kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının talep halinde ilgililere iadesine, 06.03.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.