YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/32006
KARAR NO : 2020/1739
KARAR TARİHİ : 05.02.2020

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : TAZMİNAT

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılardan … vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının üretim işçisi olarak davalılara ait işyerinde kesintisiz çalıştığını, davalılar arasında 30/01/2012 tarihinde işyeri devri yapıldığını, davacının iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini beyanla kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarını talep etmiştir.
Davalıların Cevaplarının Özeti:
Davalı … vekili, diğer davalı … Nak. ve Turizm. Taah. Tic. Ltd. Şti.’den Tire Organize Sanayi Bölgesindeki fabrikayı müştemilatları ile birlikte kiraladığını, davacı tarafın iddia ettiği gibi bir işyeri devri ve muvazaa söz konusu olmadığını, davacının Zeytaş Gıda Nak. ve Turizm. Taah. Tic. Ltd. Şti. bünyesinde çalıştığı döneme ilişkin olarak davacının alacak talepleri bakımından davalının herhangi bir sorumluluğunun bulunmadığını, davacının iş sözleşmesinin istifa etmek suretiyle feshedildiğini beyanla davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Diğer davalı şirket tarafından cevap dilekçesi ibraz edilmemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller ve yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davalı … vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı …’ın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2- Taraflar arasında fazla çalışma alacağının hesaplanmasına ilişkin uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda; hükme esas alınan bilirkişi raporunda, tanık beyanlarının esas alınarak davacının haftanın dört günü, 08.00-22.00 arası, haftanın 2 günü ise 08.00-20.00 saatleri arası bir buçuk saat ara dinlenme tenzil edildiğinde, haftalık fazla çalışma süresinin 29 saat olduğu kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Ancak davalı beyanları ile davalı tanık beyanı, davacı tanıklarının husumetli olması, Dairemizce incelenen emsal işçilerin dosyaları ile davacının yaptığı işin niteliği birlikte değerlendirildiğinde davacının haftanın yedi günü saat 08:00 ile 20:00 saatleri arası bir buçuk saat ara dinlenme tenzili ile haftalık 21 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla mesai alacağının hesaplanması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi isabetli olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.