YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/28048
KARAR NO : 2020/4024
KARAR TARİHİ : 03.03.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı şirkete ait Restoranda 19.10.2007 – 15.10.2011 tarihleri arasında haftanın 6 günü 08:00 – 16:00 / 12:00 – 20:00 / 16:00 – 24:00 saatleri arasında üçlü vardiya sistemi ile aralıksız çalıştığını, hafta tatillerinde de çalıştırıldığını, iş sözleşmesini uzun süredir haftalık izinlerinin hafta içi kullandırılması, talebi haricinde fazla çalışma yaptırılması, fazla çalışma ücretlerinin kanuna uygun olarak hesaplanmaması, bayram ve genel tatil ücretlerinin eksik hesaplanması nedenleriyle 4857 sayılı İş Kanununun 24/II- (e) maddesi uyarınca haklı sebeple feshettiğini, davacının aylık ücretinin 1.100.-TL olduğunu, çalışma saatlerine rastlayan öğünlerdeki yemeklerinin işverence karşılandığını ileri sürerek kıdem tazminatı ve fazla çalışma ücreti ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının işyerinde 08:00 – 16:00 / 12:00 – 20:00 / 16:00 – 24:00 saatleri arasında üçlü vardiya sistemi ile yemek molası dahil günde 8 saat çalıştığını, bir an için fazla çalışma yaptığı kabul edilse dahi fazla çalışma ücretlerinin ödenen ücrete dahil olduğunu, ayrıca şirket müdürü pozisyonunda çalışan davacının mesai saatlerini kendisinin belirlediğini, bu itibarla fazla çalışma ücreti talep hakkının bulunmadığını, davacının haftanın 6 günü çalıştığını, dini ve milli bayramlar ile genel tatillerde yapılan çalışmaların karşılığında ücretlerin %100 fazlasıyla bordrolarda tahakkuk ettirilerek ödendiğini, davacının ücrete ilişkin iddiasının da gerçeği yansıtmadığını, davacının kendi isteğiyle istifa ettiğine ilişkin dilekçe verdiğini beyan ederek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı, dava dilekçesinde işyerinde üçlü vardiya düzenine göre çalışıldığını ancak kendisinin her vardiyada 2-3 saat fazla çalışma yaptığını ileri sürerek fazla çalışma ücretinin tahsilini talep etmiştir. Mahkemece, işin durumuna göre zaman zaman üçlü vardiya sisteminin dışında fazla çalışma yapıldığının her iki taraf tanıklarınca ifade edildiği, son 6-7 aylık dönemde müdür eksikliği nedeniyle işyerinde ortalama olarak iki vardiya müdürünün dönüşümlü şekilde çalıştığı, böylece davacının haftada 6 gün günde 12 saat çalışarak, haftada 18 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş ise de, eksik inceleme ile sonuca gidilmesi isabetli değildir. Dosya kapsamında işverence sunulan iş sözleşmesi bulunmakta olup, bu sözleşmede işçinin fazla çalışma ücretinin asıl ücrete dahil olduğuna dair hüküm bulunmaktadır. Fazla çalışmaların aylık ücret içinde ödendiğinin öngörülmesi ve buna uygun ödeme yapılması halinde, yıllık 270 saatlik fazla çalışma süresinin ispatlanan fazla çalışmalardan indirilmesi gerekir. Mahkemece ilgili sözleşme hükmü bu yönden değerlendirilmek suretiyle, fazla çalışma ücretinin asıl ücrete dahil olduğuna ilişkin sözleşme hükmüne değer verilip verilmeyeceği belirlenmeli, sonucuna göre fazla çalışma ücreti hesaplanmalıdır. Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
3-Davacı dava dilekçesinde, işverence yemek yardımı yapıldığını bildirmesine rağmen yol yardımından söz etmemiştir. Yargılama sırasında dinlenen bir kısım davacı tanıkları işyerinde servis olmadığını, ancak gece vardiyası için servis olduğunu, davalı tanıkları ise evi uzak olanın para aldığını, belli bir dönem yol parası aldıklarını, hangi dönem olduğunu bilmediklerini beyan etmiştir. Davacının dava dilekçesinde bu konuda herhangi bir iddiası olmadığı halde, çelişkili tanık anlatımlarına itibar edilerek yol ücretinin kıdem tazminatına esas ücrete ilave edilmesi yerinde değildir. Kararın bu sebeple de bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.03.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.