Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2017/27685 E. 2020/5093 K. 17.03.2020 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/27685
KARAR NO : 2020/5093
KARAR TARİHİ : 17.03.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı vekilince istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 17/03/2020 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına vekili Avukat … geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının davalı işyerinde 2000 yılı Mart ayı ile 30.11.2014 tarihleri arasında muhasebeci olarak çalıştığını, 30.11.2014 tarihinde beş günlük rapor aldığını, rapor dönüşü 08.12.2014 tarihinde işten çıkartıldığını öğrendiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının yıllık izinlerini kullandığını, işyerinde dini ve milli bayramlarda çalışılmadığını, davacının fazla çalışma yapmadığını, fazla mesai yapıldığında ücretinin ödendiğini, ödenmeyen fazla mesai ücret alacağının bulunmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan delillere göre, bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı noktasındadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece davacı tanıkları beyanı doğrultusunda davacının fazla mesai alacağı hüküm altına alınmış ise de; davacı tanıklarından … davacının kardeşi olduğu ve işyeri çalışanı olmadığı anlaşılmaktadır. Diğer davacı tanığı … ise davalı işyerinin üst kurumu olan Güney Bölge Birliğinde davacıyla aynı binada çalıştıklarını belirterek çalışma saatlerine ilişkin beyanda bulunmuştur. Davalı taraf bu davacı tanığının çalıştığı birliğin bulunduğu binaya müvekkili kooperatifin 11.09.2012 tarihinde taşınmaya karar verdiğini, tanığın bu tarihten öncesine ilişkin bilgisinin bulunamayacağını belirterek bilirkişi raporuna itiraz etmiştir. Mahkemece bu itiraz dikkate alınarak davalı kooperatifin belirtilen birliğin bulunduğu binada faaliyete başladığı tarihin araştırılması ve sonucuna göre davacı tanığı Selçuk Buçakçının davacı ile birlikte çalıştığı süre belirlenerek bu süre ile sınırlı olarak davacının fazla çalışma alacağı kabul edilerek hesaplama yapılması gerekli iken eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 2.540,00 TL duruşma vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının talep halinde ilgiliye iadesine, 17.03.2020 gününde oybirliği ile karar verildi.

E.D