YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/27433
KARAR NO : 2020/1891
KARAR TARİHİ : 06.02.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının Köy Hizmetleri’nde 1992 yılından 2001 yılına kadar mevsimlik işçi olarak çalıştığını, 2001 yılından sonra kadrolu işçi olarak çalıştığını, Köy Hizmetleri’nin Adana İl Özel İdaresi’ne devredilmesi ile 2005 yılından itibaren 5286 sayılı yasa kapsamında Adana İl Özel İdaresi’ne aktarıldığını, 2011 yılında emeklilik sebebi ile ayrıldığını, davacının Köy Hizmetleri’nde kadroya alınıncaya kadar yıllık izin kullandırılmadığını, davacının yasa ve Toplu İş Sözleşmesi gereğince yıllık ücretli izin alacağı olduğunu, 1992 yılından 2001 yılına kadar geçen çalışma süresinde yıllık izin kullandırılmadığını, davacının Köy Hizmetleri’nde kamyon şoförü olarak çalıştığını, bu işin mevsimlik iş olmadığını sürekli iş olan bu işte davacının belirli süreler ile çalıştırıldığını, davacının gerek yapılan işin niteliği gerekse de çalışma süresinin bir yıla yakın olması göz önüne alındığında yıllık izin hakkının olduğunu, 2001 yılından sonraki dönemlerde de yıllık izinlerin yasaya uygun kullandırılmadığını, davacının tüm çalışma süresi için yıllık ücretli izin alacağının ödenmesi gerektiğini, davalı idare aleyhine davacının derece kademesinin belirlendiğini ve ödemelerin yapıldığını, Adana 6. İş Mahkemesi 2013/353 – 2014/158 sayılı dosya ile alacak davasının açıldığını ve alacaklarının hüküm altına alındığını, 2011 yılı Eylül ayında emeklilik sebebi ile işten ayrıldığını, bu sebepler ile davacının Köy Hizmetleri’nde geçen ve kadroya alındığı tarihe kadar geçen çalışmaları sebebi ile hak kazandığı ve kadroya alındıktan sonrada kullandırılmayan tüm yıllık izinlerin karşılığı olarak yıllık ücretli izin alacağının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamaya, toplanan delillere, tüm dosya kapsamı, bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında kullandırılmayan yıllık izin günlerinin ve karşılığı ödenmesi gereken yıllık izin ücreti alacağının hesaplanması konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya kapsamına göre davacı, kullandırılmayan izin günlerine ait ücretlerinin ödenmesini talep etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda 330 günü aşan 1999 yılı için izin ücreti hesaplanmıştır. Yol İş Sendikası ile Adana İl Özel İdaresi arasında imzalanan Toplu İş Sözleşmelerde yıllık izin; 1 yıldan 5 yıla kadar 22 gün, 5 yıldan fazla 10 yıldan az 28 gün, 10 yıldan fazla 30 işgünü olarak düzenlenmiştir. Buna göre davacının toplam hizmet süresine göre hak kazandığı izin günü belirlenmeden sadece 1 yıllık çalışmaya göre 22 gün üzerinden izin ücreti hesaplanması hatalıdır. Mahkemece, davacının toplam çalışma süresi belirlenmeli, buna göre Toplu İş Sözleşmesi hükümleri dikkate alınarak hak kazandığı izin gününe göre yıllık ücretli izin alacağı hesaplanmalıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.