Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2017/2651 E. 2017/1322 K. 06.02.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/2651
KARAR NO : 2017/1322
KARAR TARİHİ : 06.02.2017

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı … vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, kıdem ve ihbar tazminatları ile hafta tatili, fazla çalışma, eğitim masrafı ve yıllık izin alacaklarının davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın reddine yönelik verilen karar fazla çalışma ücret alacağı yönünden bozulmuş, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda fazlaya ilişkin haklar saklı tutularak dava dilekçesi ile talep edilen fazla çalışma ücret alacağının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalılardan … Elektrik Dağıtım A.Ş. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı …’nin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davalı … aleyhine hüküm kurulup kurulamayacağı uyuşmazlık konusudur.
Davacı asil 21.10.2010 tarihli dilekçesi ile; davalı …’ye yönelik açmış olduğu davadan vazgeçtiğini, davaya diğer davalı yönünden devam ettiğini bildirmiş olup, davacı vekili de 26.10.2010 tarihli duruşmada … Elektrik Dağıtım A.Ş. yönünden açmış oldukları davayı atiye bırakmak istediklerini beyan etmiştir. Davalı … ise kendilerine yönelik davanın atiye bırakılmasını kabul ettiğini bildirmiştir. Davacı vekilinin söz konusu beyanından anlaşılması gereken, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 123. maddesinde düzenlenen davanın geri alınmasıdır. Mahkemece bu husus gözetilerek hüküm kurulması gerekirken fazla çalışma ücreti alacağından davalı …’nin de sorumlu tutulması hatalı olup bozma nedenidir.
3-6100 sayılı Kanun’un 297. maddesi uyarınca hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi zorunludur. Bu biçim yargıda açıklık ve netlik prensibinin gereğidir. Aksi hal, hükmün infazında zorluklara ve tereddütlere, yargılamanın ve davaların gereksiz yere uzamasına, davanın tarafı bulunan kişi ve kurumların mağduriyetlerine sebebiyet verecek ve kamu düzeni ve barışını olumsuz yönde etkileyecektir. (Hukuk Genel Kurulu’nun 2007/14-778 esas, 2007/611 karar, Dairemizin 01.04.2008 tarihli ve 2007/38353 esas, 2008/7142 karar sayılı ilamı)
Somut olayda, bozma sonrası Mahkemece davanın kısmen kabulü ile fazla çalışma ücretinin tahsili yönünde hüküm oluşturulmuştur.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 22.02.2012 tarihli, 2012/13-747 esas, 2012/84 karar sayılı ilamında ve Dairemizin emsal kararlarında belirtildiği gibi, Yargıtay’ca bozulan karar, sonraki kararın eki niteliğinde değildir. Bozma ile birlikte önceki hüküm ortadan kalkarak hukukî geçerliliğini yitirir. Mahkemece bozulan karara atıf yapılarak yeni hüküm oluşturulamaz. Bozmadan önceki ve bozmadan sonraki kararlar 6100 sayılı Kanun’un 297. maddesine uygun olmalıdır.
Mahkemece yukarıdaki kanuni düzenlemeler ve ilkeler dikkate alınmaksızın, davacının kıdem tazminatı, hafta tatili, ihbar tazminatı, yıllık izin ve eğitim masrafı (ekat) taleplerinin reddine yönelik kararın bozma kapsamı dışında kalarak kesinleştiği ve bu talepler yönünden yeniden ve açıkça ret kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden hüküm oluşturulması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.