YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/23545
KARAR NO : 2019/15593
KARAR TARİHİ : 09.09.2019

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde reyon şefi olarak 1995 yılından 06.02.2014 tarihine kadar çalıştığını, fazla çalışma yaptığını ancak karşılığının ödenmediğini, 01.03.2013 tarihinden önce 08.00-20.00 saatleri arasında haftanın altı günü, bu tarihten sonra ise yazın 08.30-20.00 saatleri arasında, kışın ise 08.30-19.00 saatleri arasında çalıştırıldığını ileri sürerek fazla çalışma ücret alacağının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, alacakların zamanaşımına uğradığını, çalışma saatlerine ilişkin shift usulü uygulandığını, birinci grubun 08.30-17.30 arası çalıştığını, ikinci grubun ise 10.30-19.30 arası çalışma yaptığını, nadiren fazla mesaiye kalındığı zaman ücretinin ödendiğini, çalışma saatleri arasında bir saat öğle yemeği arası ve 15 dakika sabah ve öğleden sonra çay molası bulunduğunu, fazla çalışma ücret alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucu toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir.
Somut olayda, davalı işverence davacının çalışma süresinin bir kısmına ilişkin işe giriş ve çıkış saatlerini gösterir puantaj kayıtları dosyaya sunulmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda 01.11.2012-19.07.2013 tarihleri arası puantaj kayıtlarına göre, kayıtların bulunmadığı 14.02.2009- 31.10.2012 ve 19.07.2013 – 06.02.2014 tarihleri arası ise tanık beyanlarına göre hesaplama yapılmıştır. Dosya içeriğinde yer alan ücret bordrolarında fazla çalışma ücret tahakkuku bulunmamaktadır. Puantaj kayıtları bulunan dönemde davacının 08.30-17.30 saatleri arasında 9 saatlik çalışması sonucu 1 saat ara dinlenme düşülerek günlük 8 saat çalıştığı, haftalık 48 saat çalışmadan 45 saatin mahsubu ile 3 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Puantaj kayıtları bulunmayan 14.02.2009- 31.10.2012 ve 19.07.2013 – 06.02.2014 tarihleri arası ise davacı tanık beyanlarına itibar edilerek davacının 08.30-20.00 arası çalıştığı 1.5 saat ara dinlenme düşülerek günlük 10.00 saat üzerinden haftalık 45 saati aşan 15 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplanmıştır. Puantaj kayıtlarının bulunduğu döneme ilişkin yapılan hesaplama isabetli ise de tanık beyanlarına dayanan döneme ilişkin yapılan hesaplama isabetli olmamıştır. Zira davacı tanıkları husumetli olup aralarında menfaat birlikteliği bulunduğundan yan delillerle desteklenmeden tek başına beyanlarına itibar edilmesi mümkün değildir. Dairemizce aynı gün incelemesi yapılan emsal nitelikteki 2017/ 23544 esas sayılı dosya da aynı şekilde karar verilmiştir. Dosya kapsamında dinlenen davalı tanıkları ise mesainin 08.30-17.30 ve 10.30-19.30 saatleri arasında iki vardiya şeklinde olduğunu beyan etmiştir. O halde puantaj kaydı bulunmayan dönemin davalı tanık beyanları ile doğrulanan ve puantaj kayıtları ile uyumlu olan çalışma saatleri nazara alınarak yeniden hesaplanması ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken mahkemece yazılı şekilde kabulü hatalı olup bozmayı gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının talep halinde ilgililere iadesine, 09.09.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.