YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/20248
KARAR NO : 2019/3636
KARAR TARİHİ : 19.02.2019

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 07.07.2009 tarihinden itibaren davalı şirket nezdinde yedek parça deposunda işçi olarak çalıştığını, iş akdini süregelen mobbing uygulaması ve bir takım haksız eylemler nedeni ile 02.07.2014 tarihinde haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücret alacağına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, müvekkili şirketin üçyüzden fazla personele sahip bir firma olduğunu ve şimdiye kadar mobbinge dair hiçbir şikayet ya da başvuru olmadığını, davacının çalışması sırasında yaptığı hatalardan dolayı yazılı uyarılar aldığını ve yeni bir iş bulması üzerine böyle bir yola başvurduğunu, davacının herhangi bir alacağının olmadığını beyanla, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı vekillerince temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının yıllık izin ücret alacağına hak kazanıp kazanamadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı Kanun’un 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 31. maddesinde, hakimin davayı aydınlatma ödevi düzenlenmiş olup, madde uyarınca, hakim uyuşmazlığın aydınlatılmasının zorunlu kıldığı durumlarda, maddi veya hukuki açıdan belirsiz yahut çelişkili gördüğü hususlar hakkında, taraflara açıklama yaptırabileceği, soru sorabileceği ve delil gösterilmesini isteyebileceği düzenlenmiştir.
Somut uyuşmazlıkta, davalıya ait işyerinde 07.07.2009–02.07.2014 tarihleri arasında 4 tam yıl çalışmasına karşılık 56 gün yıllık izne hak kazanmış olan davacının, dosyaya sunulu yıllık izin talep formlarından 02.06.2014-04.06.2014 (3 gün), 24.06.2013-29.06.2013 (6 gün) ve 23.07.2012-11.08.2012 (19 gün) tarihlerine ilişkin olanların usulüne uygun ve onaylı oldukları anlaşıldığından,izin formlarındaki tarihlerin puantaj kayıtları ile karşılaştırılarak davacının izin kullandığının tespiti halinde hesaplanan yıllık izin ücret alacağı tutarından düşümü yapılarak, izin hakkının kullanılmadığının anlaşılması halinde ise şimdiki gibi hüküm verilmesi gerektiğinden, eksik değerlendirmeye dayalı karar bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilililere iadesine, 19.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.