YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/19067
KARAR NO : 2018/27741
KARAR TARİHİ : 19.12.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin satış temsilcisi olarak çalıştığını, fazla çalışma ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle iş akdini haklı nedenle feshettiğini beyan ederek ödenmeyen kıdem tazminatı, fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacıya prim ödemesi yapıldığını, fazla çalışma alacağının bulunmadığını beyan ederek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve alınan bilirkişi raporou doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Taraflar arasında, davacının fazla çalışma ücret alacağının bulunup bulunmadığı uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda; davacı işyerinde 08.00-19.00 saatleri arasında çalıştığını, son bir yıl ise saat 18.30’a kadar çalıştığını, haftada bir gün saat 19.00′ a kadar çalıştığını, 3 haftada bir gün ise nöbete kaldığını, nöbet günlerinin ise cumartesi günleri olup 09.00-13.00 saatleri arasında çalıştığını, fazla çalışma yapmasına rağmen fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini beyan etmiş, davalı işyerinde prim ödemesi olduğunu bu nedenle davacının fazla çalışma ücret alacağının bulunmadığını savunmuştur.
Yapılan yargılamada; Mahkemece, davacının satış temsilcisi olarak çalıştığı, davalı işveren tarafından davacıya prim ödemesi yapıldığı, Yargıtay yerleşik kararlarında prim ödemeleri ile fazla çalışmaların karşılaştırılarak fark olması halinde fark tutarının fazla çalışma olarak kabul edilmesi gerektiği, ilgili ödemelerin davacının fazla çalışma ücret alacağından mahsup edildiği ve fark tutarın fazla çalışma ücret alacağı olarak hüküm altına alındığı anlaşılmıştır. Ne var ki, prim ve fazla çalışma birbirinden farklı kavramlardır. Davacının aldığı satış primi yaptığı satışlara bağlı olarak davacıya yapılan bir ödeme olup esas itibariyle çalışanı özendirme ve ödüllendirme amacına matuf ek ücret niteliğindedir. Fazla çalışma karşılığı yapılan ödeme ise bizatihi ücretin kendisidir. Fazla çalışma yapılsın veya yapılmasın, işyeri uygulaması gereği şartlar oluştuğunda prim ödemesine hak kazanıldığı nazara alındığında, prim ödemesinin fazla çalışma ücreti yerine geçtiğinin kabul edilerek, fazla çalışma ücreti alacağından mahsup edilmesi mümkün değildir.
Mahkemece, tanık beyanları ve tüm dosya kapsamına göre davacının fazla çalışma ücret alacağının hesaplanması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının talep halinde ilgiliye iadesine, 19.12.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.