Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2017/18751 E. 2018/26360 K. 05.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/18751
KARAR NO : 2018/26360
KARAR TARİHİ : 05.12.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde; davacının izin dönüşü işe başlatılmadığını ve bu suretle davacının iş akdine haksız olarak son verildiğini belirterek; kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ücreti ve ulusal bayram ve genel tatil ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının kıdem ve ihbar tazminatı talep edip edemeyeceği hususu uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı Kanunun 25/II maddesinde belirtilen “ahlak ve iyi niyet kurallarına uymayan haller” sebebi ile iş aktine son verilmesi halinde işçi kıdem ve ihbar tazminatı talebinde bulunamayacaktır.
Somut olayda; davalı, davacının iş aktine 4857 sayılı Yasanın 25/II-(g) ve (e) bentleri gereğince son verildiğini iddia etmektedir. Davacı hakkında tutulan tutanaklan ve tutanak şahitlerinin beyanları birlikte değerlendirildiğinde davacının 26-27-28 -29-30-31/08/2013 ve 01-02-03/09/2013 tarihlerinde işe gelmediği ve geçerli bir mazerette bildirmediği anlaşılmıştır. Davacı tanıklarının iş yerinde izne ayrılma prosedürü hakkında verdikleri beyanlarında, iş yerinde önceden yapılan belirleme ile kimin hangi tarihe izne ayrılacağının belirlendiği ve buna ilişkin kayıtların tutulduğu belirtilmiş ise de dosya ya bu beyanlara uygun yazılı her hangi bir delilin sunulmadığı ve bu hususun davacı tarafından ispat edilemediği anlaşılmaktadır. Bu durumda davalı iş verenin iş aktini haklı olarak sonlandırdığının kabulü ile kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddine karar vermek gerekirken yazılı gerekçeler ile davacının kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin kabulüne karar verilmesi hatalıdır ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgiliye iadesine, 05.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.