YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/18625
KARAR NO : 2018/26278
KARAR TARİHİ : 05.12.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 03.12.2007-10.03.2014 tarihleri arası servis şoförü olarak çalıştığını, iş akdinin işverence haksız olarak sonlandırıldığını beyanla fazla mesai ve hafta tatili ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, fazla çalışma ücreti alacağı, davacının haftanın dört günü 07:00-18:00 saatleri arası bir buçuk saat ara dinlenme ile 38 saat, haftanın iki günü 07:00-20:00 saatleri arası bir buçuk saat ara dinlenme ile 23 saat çalıştığı ve haftada on altı saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek hesaplanmıştır.
Tanık beyanları birbirinden farklı olup, davacının servis şoförü olarak çalıştığı dikkate alındığında, personeli sabah işyerine getirdikten sonra akşam mesai bitimine kadar çalışıp çalışmadığı, çalışmış ise bu süre zarfında hangi işi yaptığı hususunda tanık beyanlarında açıklık bulunmamaktadır. Diğer yandan tanıklar işyerinde 5-6 şoför bulunduğunu ve bu kişilerin akşamları dönüşümlü olarak çalıştıklarını açıkladıkları halde, bu hususun dikkate alınmadan hesaplama yapıldığı anlaşılmaktadır.
Mahkemece yapılacak iş, servis şoförü olarak çalışan davacının servis hizmeti dışında başka işler yapıp yapmadığı, şoförler arasında akşamları ne şekilde dönüşümlü çalışıldığı konularında tanıkların yeniden beyanının alınması ve sonucuna göre davacının varsa fazla çalışma talebi hakkında hüküm kurulmasıdır. Eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.