Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2017/18608 E. 2018/26908 K. 11.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/18608
KARAR NO : 2018/26908
KARAR TARİHİ : 11.12.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 2011 yılı Mayıs ayından 30.04.2014 tarihine kadar davalı Belediyenin İtfaiye Müdürlüğü bünyesinde çalıştığını, bu sürede çalışma düzeninin 24 saat çalışmanın ardından 2 gün dinlenme şeklinde gerçekleştiğini, bu süre içinde … ile … Sendikası arasında bağıtlanan ve işyerinde yürürlükte olan TİS’lerin 59/A-a maddesinde “Yapılan işin özelliği ve zaruretler nedeniyle ara dinlenmelerinin verilememesi veya çalışmalara devam edilmesi sebebiyle yapılıp yapılmadığına bakılmaksızın eksik veya fazlası göz önüne alınmaksızın her ay için 90 saat fazla mesai ödemesi %100 zamlı yapılır” düzenlemesine karşın davacıya fazla mesai ücretinin ödenmediğini beyanla fazla çalışma alacağının en yüksek işletme kredisi faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, ihtirazı kayıt ileri sürülmeden imzalanan bordrolara göre davacının fazla çalışma alacağının bulunmadığını, ayrıca ilgili düzenlemenin her ay ara dinlenmesi verilmemesi halinde 90 saat fazla mesai ödeneceği şeklinde olduğunu, davacının böylece 48 saat işe gelmediği günler ile ilgili olarak fazla mesai talep etmiş olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta davacı 2011 yılının mayıs ayından itibaren davalı Belediyenin İtfaiye Müdürlüğü bünyesinde çalıştığını, görev süresi boyunca yirmi dört saatlik çalışmasının ardından kırk sekiz saat dinlendiğini, görev yaptığı sürede yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmesinin 59/A-a maddesine göre ödenmesi gereken fazla çalışma ücretinin ödenmediğini ileri sürmüş, davalı … ise, söz konusu düzenlemenin ara dinlenme süresi verilmemesi halinde 90 saat fazla çalışma ücreti ödeneceği şeklinde olduğunu, davacının ara dinlenme süresi kullanıp kullanmadığını sorulması gerektiğini ayrıca kırk sekiz saat dinlenilen günler ile ilgili fazla çalışma ücreti talep edilemeyeceğini savunmuştur. Mahkemece bilirkişi raporu doğrultusunda 2011 ve 2012 yılında yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmelerine göre 90 saat üzerinden hesaplanan fazla çalışma ücreti ile 2013 ve 2014 yılında yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmelerine göre itfaiye işinde çalışan memurlara verilen ek ödeme üzerinden belirlenen ek ödeme tutarı hüküm altına alınmıştır.
Dosya kapsamına göre, 2011 ve 2012 yıllarına ait toplu iş sözleşmesinin “İtfaiye’de Geçici Görevlendirme İle Çalışan İsçiler İle Acil Yardım Ve Cankurtaran Müdürlüğünde Çalışma başlıklı 56. maddesinin İtfaiye İşyerinde Çalışma başlıklı (A) bendi “İtfaiye işçisi 24 saat çalışır. 48 saat tatil yapar. Çalıştığı günlerde 6 saatte bir saat ara dinlenmesi verilir. Yapılan işin özelliği ve zaruretler nedeniyle ara dinlenmelerinin verilmemesi veya çalışmalara devam edilmesi sebebiyle yapılıp yapılmadığına bakılmaksızın eksik veya fazlası göz ‘ önüne alınmaksızın her ay için işçilere 90 saat fazla mesai ödemesi % 100 zamlı yapılır. Bu ödeme o ay içinde (tahakkuk dönemi) göreve tam olarak gelenlere 90 saat olarak, çeşitli sebeplerle eksik çalışanlara kıstelyevm usulü ödenir.”şeklinde düzenlenmiştir. İşyerinde 2013 ve 2014 yılında yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmesinin aynı başlığı taşıyan 56. maddesinin (A) bendinde de “İtfaiye işçisi 24 saat çalışır 48 saat tatil yapar. Çalıştığı günlerde 6 saatte bir saat ara dinlenmesi verilir Yapılan işin özelliği ve zaruretler nedeniyle ara dinlenmelerinin verilmemesi veya çalışmalara devam edilmesi sebebiyle yapılıp yapılmadığına bakılmaksızın eksik veya fazlası göz önüne alınmaksızın her ay için işçilere itfaiye işlerinde çalışan memurlara verilen ek ödeme ücreti miktarı kadar ek ödeme yapılır. Bu ödeme o ay içinde (tahakkuk dönemi) göreve tam olarak gelenlere tam, çeşitli sebeplerle eksik çalışanlara kıstelyevm usulü ödenir. Sekiz saat çalışanlara bu ödeme yapılmaz” hükmü bulunmaktadır.
Dosya kapsamına göre, hükme esas alınan bilirkişi raporunda 2009-2012 yılları arasındaki dönem için anılan dönemde yürürlükte bulunan hükümler doğrultusunda, 2013 ve 2014 yılları için de yine bu dönemde yürürlükte bulunan toplu iş sözleşmesi hükümlerine göre fazla çalışma ücreti hesaplanmıştır. Ne var ki, davacıya ait bir kısım bordrolarda “ek ödeme “ ve “ek ödeme zab” adı altında tahakkuk bulunmakta olup, mahkemece bu ödemelerin mahiyeti araştırılmadan sonuca gidildiği anlaşılmaktadır. Dosya kapsamında mevcut 2013 ve 2014 yıllarına ait toplu iş sözleşmesinin 38. maddesinde, Zabıta Müdürlüğünde görevlendirilen işçilere Zabıta Müdürlüğünde görevli memurlara ödenen fazla çalışma tutarında fazla çalışma ödeneceği düzenlenmiştir. Şu halde, davacının aynı anda iki ödemeye hak kazanmasının mümkün olmayacağı da göz önüne alınarak, davalı Belediyedeki kadrosu, ünvanı ve fiilen yaptığı iş belirlenmeli, davalı Belediyeye ait işyerinde Zabıta olarak mı yoksa İtfaiye olarak mı çalıştığı açıklığa kavuşturulduktan sonra sonucuna göre karar verilmelidir. Buna göre, davacıya ait bordrolarda bulunan ek ödemelerin niteliği ve bu ödemelerin hesaplanan alacaktan mahsubu gerekip gerekmeyeceği hususu ayrıca ele alınarak çözümlenmelidir. Eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11/12/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.