YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/18536
KARAR NO : 2018/26250
KARAR TARİHİ : 04.12.2018

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Ö. … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı şirkette 19.05.2007-18.07.2012 tarihleri arasında tır şoförü olarak çalıştığını, 18.07.2012 tarihinde yaş dışındaki emeklilik koşullarını sağlaması nedeniyle iş akdini feshettiğini beyanla, kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik ücret alacaklarına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Davacının hizmet süresinin belirlenmesi uyuşmazlık konusudur.
Davacı tarafından, dava dilekçesinde,18.07.2012 tarihinde yaş dışındaki emeklilik koşullarının sağlanması nedeniyle iş akdini haklı nedene dayalı olarak feshetmiş olduğu belirtilerek, 19.05.2007-18.07.2012 tarihleri arası dönem için talepte bulunulmuş ise de, hükme dayanak alınan bilirkişi raporunda, davacının hizmet süresi sonu 02.07.2013 tarihi olarak alınmış ve tüm alacak kalemleri buna göre hesap edilmiştir. Oysa, dava tarihi 14.06.2013 olup, davacının hizmet süresinin dava tarihinden dahi sonraki bir dönemi kapsayacak şekilde hatalı belirlenmesi isabetsiz bulunup, bozmayı gerektirmiştir.
2-Davacının fazla çalışma ücret alacaklarının belirlenmesi hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda davacı, davalı şirkette yurt dışı tır şoförü olarak günde 14-15 saat çalıştığını, bu çalışmaları karşılığı fazla mesai ücretlerinin verilmediğini ileri sürmüştür. Davalı taraf ise, çalışma süresinde hak edilen tüm ücretlerin eksiksiz ödendiğini, Karayolları Trafik Yönetmeliği uyarınca günlük çalışma süresinin 8 saatten ibaret bulunduğunu ve bu hükme uyulmuş olması nedeniyle fazla çalışma ücreti talebinin yerinde olmadığını savunmuştur. Mahkemece hükme dayanak alınan bilirkişi raporunda ise yılın yarısında günde 2 saat fazla mesai yapıldığı şeklinde kabul ile hesaplamaya gidildiği anlaşılmaktadır. Ancak,söz konusu bilirkişi raporunda fazla çalışma süresinin tespit edilme nedenlerine ilişkin somut açıklama yapılmadığı ve denetime elverişli olmadığı anlaşılmakla, Dairemizce temyiz incelemesi yapılan emsal nitelikteki dosyalarda ise, dosyaya sunulan bordrolarda fazla çalışma tahakkuku olan aylar dışlanarak, tahakkuk olmayan aylar için ise Karayolları Trafik Kanunu’nun 49.maddesi ve Yönetmeliğin 98.maddesi ile davacı tanıklarının beyanları birlikte dikkate alınmak suretiyle, davacının çalışmasının günde 9 saati aşamayacağı değerlendirilerek, her gün 9 saat, haftanın 6 günü 54 saat çalışarak, haftalık 9 saat fazla çalışma yapmış olacağı tespit edilmiştir. Buna göre, emsal dosyalarda belirlendiği gibi ancak davacı tarafın temyiz talebi olmadığı da gözetilerek, dosyaya sunulan bordrolarda tahakkuk olmayan dönemler için haftalık 6 saat fazla çalışma yapıldığı kabulüyle söz konusu alacakların hesaplanmasının gerektiği anlaşılmakla, karar bu bakımdan da bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 04.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.