Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2017/17636 E. 2018/24136 K. 12.11.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/17636
KARAR NO : 2018/24136
KARAR TARİHİ : 12.11.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı bankada yönetmen olarak çalışırken iş akdinin emeklilik sebebi ile son bulduğunu belirterek çalıştığı süre boyunca ödenmediğini iddia ettiği fazla mesai ücret alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının fazla mesai ücretlerinin ödendiğini, ayrıca fazla çalışma yapacak personelin amirleri tarafından yazılı olarak görevlendirilmesi ve fazla mesai isteğinin onaylanması gerektiğini, davacının kendisine fazla mesai yapması konusunda yazılı talimat verildiğini kanıtlaması gerektiğini, esasen kendisine ödenen yüksek ücret nedeniyle de fazla mesai talep edemeyeceğini savunarak reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili kanuni süresi içerisinde temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai alacağının hesaplanması konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Mahkemece, delil durumu, tanık anlatımları ve yapılan işin niteliği itibarıyla davacının ayda ortalama 1 haftada cumartesi günleri çalıştığı, cumartesi çalıştığı haftada, hafta içi 3 gün 09.00-21.00 saatleri arasında, 2 gün 09.00-18.00 saatleri arasında, cumartesi günleri de 10.00-15.00 saatleri arasında çalışarak 7 saat fazla mesai yaptığı (09.00-21.00= 12saat-1,5saat= 10,5saatx3gün= 31,5 saat, 09.00-18.00= 9saat-1saat= 8saax2gün=16saat, 10.00-15.00= 5saat-0,5saat= 4,5saat, 31,5saat+4,5saat+16saat= 52saat-45=7saat), cumartesi günleri çalışmadığı ayda 3 haftada ise, aynı çalışma saatleri arasında (09.00-21.00= 12saat-1,5 saat= 10,5 saatx3 gün= 31,5 saat, 09.00-18.00=9saat-1saat=8saatx2gün=16saat, 31,5 saat+16 saat=47,5saat-45=2,5saat), haftada 2,5 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir. Davacı işyerinde 18.03.2002 – 02.07.2014 tarihleri arasında çalışmış ve davalı tarafça yapılan zamanaşımı itirazı nedeni ile hesaplamalar 08.07.2009 tarihinden itibaren yapılmış olup dinlenen davacı tanklarından … bankanın … şubesinde 2011 yılından 2014 yılının Şubat ayı sonuna kadar beraber çalıştıklarını, …, davacı ile aynı şubede çalışmamakla birlikte kendisini tanıdığını beyan etmiş, davalı banka ise tanık dinletmemiştir. Davacı tanıklarından … davacı ile aynı şubede çalışmadığını belirttiğinden beyanlarına itibar edilmemeli diğer tanık açısından ise sigortalı hizmet döküm cetveli getirilerek tam olarak hangi süre içerisinde davalı işyerinde çalıştığı belirlenerek bu davacı tanığının davacıyla birlikte ortak çalışma dönemi ile sınırlı olarak belirlenen tarih aralıkları için hesaplama yapılmalıdır. Bunun dışında kalan dönemler bakımından, yazılı belge bulunmadığından, davalı taraf tanık dinletmediğinden ve davacı tanığının çalışma süresi haricindeki dönem için işyerinde çalışma düzenini bilmesi mümkün olmadığından söz konusu dönemler için fazla çalışma alacağının ispatlanamadığının kabulü gerekir. Açıklanan hususlar gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.