YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/17491
KARAR NO : 2018/24273
KARAR TARİHİ : 13.11.2018
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi(Müstemir Yetkili)
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait … İşletme Müdürlüğünde değişen alt işverenler bünyesinde şoför olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı bir sebep olmadan feshedildiğini, arıza ve kaçak elektrik personeli taşıyan davacının hafta içi 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığını, ayrıca ayda iki cumartesi ve pazar günü tam gün çalıştığını, özellikle kış aylarında saat 21.00’e kadar çalıştığını ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta mahkemece tanık beyanları doğrultusunda davacının haftada beş gün 08.00-18.00 saatleri arasında bir saat ara dinlenmesi kullanarak çalıştığı, bu çalışmaları ile yasal haftalık çalışma süresini aşmadığı, ancak haftada iki gün 18.00’den sonra üçer saat çalıştığını, ayrıca ayda iki defa cumartesi ve pazar olmak üzere çalıştığı kabul edilmiştir. Ne var ki, mahkemece beyanına itibar edilen tanıkların Dairemizce aynı gün temyiz incelemesi yapılan iki dosyanın (bu dosya ile birlikte 2017/17488 E.) davacıları ve bunların çalışma düzeni ile ilgili olarak aynı beyanı tekrarladığı, ancak davacıların dava dilekçelerinde ileri sürülen iş ile bu işe ilişkin çalışma düzeninin farklı olduğu anlaşılmıştır. Eldeki davada davacı … İşletme Müdürlüğünde şoförlük yaptığını ileri sürmekte iken, diğer dosyadaki davacı müdür şoförü olarak çalıştığını beyan etmektedir. Hükme esas alınan bilirkişi raporlarında ise, aynı tanıkların aynı yöndeki beyanlarının farklı değerlendirilmesi suretiyle farklı çalışma düzeni ve fazla çalışma süresi belirlendiği anlaşılmaktadır. Hal böyle iken, beyanı usulüne uygun olarak alınmayan tanıkların anlatımlarına itibar edilerek sonuca gidilmesi hatalıdır. Bu itibarla mahkemece tanıklar yeniden dinlenerek, tanıkların davacının işi ile ilgili bilgi sahibi olup olmadığı, davacı ile birlikte çalışıp çalışmadığı belirlenmeli, davacının haftanın kaç günü çalıştığı, günlük çalışmanın başlangıç ve bitiş saatleri gibi davacının çalışma düzeni ile ilgili hususlar tanıklara ayrıntılı olarak yeniden sorularak, tanık beyanları ve dava dilekçesine göre davacının çalışma düzeni açıklığa kavuşturulmalı, sonucuna göre dosya kapsamındaki tüm deliller bir arada yeniden değerlendirilmek suretiyle davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı yönünde bir karar verilmelidir.
3-Kabule göre de, davacı kış aylarında saat 21.00’e kadar çalıştığını ileri sürdüğü halde, tüm yıl boyunca haftada iki gün 18.00’den sonra çalışmaya devam ederek 21.00’e kadar çalıştığının kabulü, ayrıca bu çalışma düzeninde de bir saat değil bir buçuk saat ara dinlenme süresi kullandığının gözetilmemesi bir başka bozma sebebidir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13/11/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.