Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2017/1749 E. 2020/7466 K. 23.06.2020 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/1749
KARAR NO : 2020/7466
KARAR TARİHİ : 23.06.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesini ücret alacakları ödenmediği için haklı sebeple feshetiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar yasal süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Somut olayda; davacı 500,00 TL kıdem tazminatının, 100,00 TL yıllık izin ücreti alacağının, 500,00 TL fazla mesai ücreti, 100,00 TL hafta tatili ücreti ile 100,00 TL ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiş, bilirkişi raporu doğrultusunda davasını ıslah ederek yıllık izin ücreti dışındaki alacak taleplerini artırmıştır. Mahkemece davanın kabulüne, ıslah dilekçesinde yer alan alacak miktarları üzerinden uyuşmazlık konusu alacakların hüküm altına alınmasına karar verilerek, yıllık izin ücreti alacağı konusundaki talep ise reddedilmiştir. Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi’nin 13/2. maddesinde davanın reddine karar verilmesi halinde davalı lehine reddedilen miktarı geçmemek üzere vekalet ücretine hükmedileceği düzenlenmiştir.
Kabule göre Mahkemece; davacının yıllık izin ücreti konusundaki alacak talebinin reddine karar verilmesine rağmen Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi’nin 13/2. maddesine göre davalı lehine reddedilen alacak tutarı üzerindenden vekalet ücretine hükmedilmemesi hatalı olmuştur. Bu husus bozma sebebi ise de, yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi uyarınca kararın düzelterek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın hüküm fıkrasındaki 4. maddesinin (e) alt bendinin hükümden çıkartılarak yerine aynı bent olarak “100,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine” rakam ve sözcüklerinin eklenmesine, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.