YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/17289
KARAR NO : 2018/24195
KARAR TARİHİ : 12.11.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı; 28.01.2011 tarihinden itibaren, davalı Bakanlığa bağlı çocuk yuvasında değişen alt işverenler nezdinde temizlik işçisi ve bakıcı anne olarak çalıştığını, iş akdinin 10/06/2013 tarihinde işin sona erdiği gerekçesiyle haklı nedene dayalı olmaksızın feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı … vekili; zamanaşımı ve husumet itirazında bulunmuş, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece; bilirkişi raporu ve toplanan diğer delillere dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı, davalı işyerinde fazla çalışma yaptırıldığı halde ücretlerinin ödenmediğini ileri sürmüş, davalı ise davacının fazla çalışma ödeme yapılmış olduğunu, davacının alacak iddialarının haksız bulunduğunu savunmuştur.
Somut olayda;davacının, davalı Bakanlığa bağlı çocuk yuvasında 28/01/2011 tarihinden 2012 yılı sonuna kadar 24 saat çalışılıp 48 saat dinlenme esasına göre, bir hafta 3 gün, bir hafta 2 gün çalıştığı anlaşılmaktadır. Dairemizin Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen uygulamasına göre (Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 05.04.2006 gün 2006/9-107 esas, 2006/144 karar) ; 24 saat süren çalışma sisteminde günlük 14 saatin mesaide geçtiği ve çalışma süresinin günlük 11 saatten fazla olamayacağı hususu dikkate alınarak, davacının bir hafta 9 saat, diğer hafta 6 saat fazla çalışmasının bulunduğu gözetilerek hesaplama yapılması gerekmektedir. Hatalı hesap raporuna itibarla fazla çalışma ücretinin hüküm altına alınması hatalı olmuştur.
Davacının 2013 yılı itibariyle 10.06.2013 tarihine kadar 07:00 – 16:00 saatleri arasında çalıştığı anlaşılmaktadır. Karara esas alınan hesap raporunda davacının işyerinde belirtilen tarih aralığında tanık beyanlarına göre günde 9 saat çalışma saatinden günde bir saat ara dinlenme süresi düşülerek günlük 7,5 saat çalışma saatine göre günde yarım saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek fazla çalışma ücret alacağı hesaplanmıştır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmesine rağmen mahkemece davacının haftalık çalışma saatine göre fazla çalışma ücreti hesaplanması gerekirken günlük çalışma saatine göre yapılan hatalı hesap raporuna itibarla fazla çalışma ücretinin hüküm altına alınması hatalı olmuştur. Öte yandan tanıkların davacının haftanın kaç günü çalıştığına dair beyanları bulunmamaktadır. Mahkemece yapılacak iş davacının haftanın kaç günü çalışma yaptığı hususunun açıklığa kavuşturularak fazla çalışma ücretinin hesaplanması için hesap bilirkişisinden ek rapor alınmalı, alınacak hesap raporu dosyadaki tüm delillerle birlikte yeniden bir değerlendirmeye tabi tutularak usuli kazanılmış hak ilkesi de gözetilmek suretiyle sonucuna göre bir karar verilmesinden ibarettir
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınarak karar verilmesi gerekirken yerinde olmayan gerekçe ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, 12.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.