Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2017/16395 E. 2018/23579 K. 05.11.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/16395
KARAR NO : 2018/23579
KARAR TARİHİ : 05.11.2018

MAHKEMESİ : Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı …’na ait işyerinde 20.04.1998 tarihinden beri çalıştığını, 09.10.2010 tarihinde işveren tarafından haksız olarak iş sözleşmesinin feshedildiğini, sadece son iki yıllık döneme ilişkin SGK’ya bildirimde bulunulduğunu ve primlerinin yatırıldığını ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının tahsiline ve sigortalılık hizmet süresinin ve prim ödeme gün sayısı ile prime esas kazançlarının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı … vekili; davacının ilk defa 10.07.2006 tarihinde davalıya ait işyerinde işe başladığını, 01.12.2007 tarihinde işine son verildiğini, 01/2008 döneminde tekrar işe başladığını, 12.12.2009 tarihinde mazeretsiz 10 gün işe gelmemesi sebebi ile işine son verildiğini, davacının son olarak 01.04.2010 tarihinde karo ustası olarak işe başladığını, dökülen karolarda %30 fire vermeye başladığını, uyarılara rağmen gerekli özeni göstermediğinden davalının haklı nedenle iş sözleşmesinin feshedildiğini savunmuştur.
Davalı Sosyal Güvenlik Kurumu vekili; davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemenin 2010/970 esas sayılı dosyası ile hizmet tespiti ve işçilik alacaklarına ilişkin olarak açılan dava neticesinde hizmet tespiti yönünden açılan davanın kabulüne, işçilik alacakları yönünden açılan davanın ise iş bu dava dosyasından tefrikine karar verilmiştir. Mahkemece tefrik edilen işbu işçilik alacağı talepli dava dosyasında; yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda; hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının hafta içi günde 8 saat çalıştığı, cumartesi günleri öğleye kadar 4 saat fazla çalışma yaptığı, ayda 16 saat fazla çalışma yaptığı mütalaa edilmiştir. Mahkemece verilen gerekçeli kararda sadece bilirkişi raporuna atıfta bulunulmasına karşın davacının haftada 16 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmesi kabule göre hatalı olduğu gibi, dosya kapsamındaki taraf tanık anlatımlarına göre davacının haftalık 45 saat aşan çalışmasının bulunduğu ispatlanamadığından fazla çalışma ücret alacağı talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, bu alacak istemi yönünden yazılı şekilde hüküm kurulması da isabetsizdir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.