YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/10767
KARAR NO : 2020/8218
KARAR TARİHİ : 30.06.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Dr. … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı Bakanlığa bağlı işyerinde diğer davalı şirketin işçisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacı tarafından Sosyal Güvenlik Kurumundan yaşlılık aylığı almaya hak kazanması nedeniyle feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ve yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı vekili, Bakanlığın asıl işveren sıfatını taşımadığını savunarak davanın husumet yönünden reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirket, davacının tüm yıllık izinlerini kullandığını, talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, davalı Bakanlık tarafından işçilerin kıdem tazminatını karşılayan bir ödeme yapılmadığını, bu sebeple şirketin kıdem tazminatı alacağından sorumlu tutulamayacağını ileri sürerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 298. maddesinin 2. fıkrasına göre gerekçeli karar, tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olamaz. Mahkemece, kısa kararda “davanın kısmen kabulüne” karar verildiği halde, gerekçeli kararın hüküm sonucunda “davanın kabulüne” dair hüküm kurulması hatalıdır.
3-Gerekçeli kararda, “4-Davacı taraftan peşin alınan 430,34 TL harcın davalıdan alınarak davacıya verilmesine” şeklinde hüküm kurularak davalı Bakanlığın harçtan muaf olduğunun göz ardı edilmiş olması bir başka hatalı yöndür.
4-Davacı taraf dava dilekçesinde yemek ve servisin işverence karşılandığını, yemeğin yaklaşık 100 TL, servis yardımının da yaklaşık 100 TL olduğunu bildirdiği halde, hükme esas alınan bilirkişi raporunda yemek bedelinin (6×26 =)156 TL , yol bedelinin de (6×22=) 132 TL olarak belirlenmesi talep aşımı niteliğindedir.
5-Dosya kapsamındaki Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarından, davacının 11/02/2006 tarihinde işe başladığı tespit edilmektedir. Mahkemece, gerekçe belirtilmeksizin resmi nitelikteki Kurum kayıtlarına aykırı olarak 01/02/2006 tarihinin esas alınması yerinde görülmemiştir.
Temyiz edilen kararın açıklanan sebeplerle bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.06.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.