Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2017/10636 E. 2017/5728 K. 21.03.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/10636
KARAR NO : 2017/5728
KARAR TARİHİ : 21.03.2017

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih, esas ve karar numarası belirtilen kararının temyiz incelemesi sonucunda, (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesinin 21.03.2016 tarihli ve 2015/6753 esas, 2016/ 6720 karar sayılı ilamıyla BOZULMASINA karar verilmiştir.
Davacı vekilince Yargıtay kararının, maddi hataya dayandığı gerekçesi ile ortadan kaldırılması istenilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 04.02.1959 tarihli ve 1957/13 esas, 1959/5 karar sayılı ile 09.05.1960 tarihli ve 1960/21 esas, 1960/9 karar sayılı kararlarında açıklandığı üzere, Yargıtayca maddi hata sonucu verilen bir karara mahkemece uyulmasına karar verilmesi halinde dahi usulü kazanılmış hak oluşmaz ve Yargıtay’ın hatalı kararından dönülmesi mümkündür.
Dosya içeriğine göre, (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi’nin 21.03.2016 tarihli ve 2015/6753 esas, 2016/ 6720 karar sayılı ilamının dava konusu uyuşmazlığa ilişkin olmadığı ve sehven eldeki dava dosyasına kaydedilmiş olduğu anlaşılmakla, maddi hataya dayanan (Kapatılan) 7. Hukuk Dairesi’nin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının ORTADAN KALDIRILMASINA karar verildi. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkili işçinin iş sözleşmesinin haklı sebep olmadan feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, Şubat ve Mart aylarına ait aylık ücret alacağı, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta, emsal dava dosyalarında verilen kararlarda, üçlü vardiyaya geçilmeden önceki dönemde, haftanın dört günü 08:00-16:00, haftanın iki günü ise 08:00-20:00 saatleri arasında çalışıldığı ve ara dinlenme sürelerinin düşümü sonrasında haftalık dört saat fazla çalışma yapıldığı; üçlü vardiya sisteminin uygulandığı dönemde ise fazla çalışma olmadığı kabul edilmiştir. Eldeki dava bakımından da, belirtilen çalışma düzeninin esas alınarak sonuca gidilmesi dosya kapsamına uygun düşecektir.
Diğer taraftan, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, haftanın altı günü üçlü vardiya sistemi ile çalışan dönemde, davacının ayrıca hafta tatili gününde de çalıştığı esas alınmış ise de, salt husumetli davacı tanıklarının beyanlarının esas alınarak sonuca gidilmesi mümkün değildir. Kaldı ki, davacı tanıklarından …’nın davacı olduğu dosyada, hafta tatili ücreti talebinin reddi gerektiği gerekçesiyle bozma ilamı tesis edilmiştir. Diğer davacı tanığının davacı olduğu dosyada ise, haftanın altı günü çalışma esas alınmış ve bu doğrultuda tesis edilen hüküm Yargıtay’ca onanmıştır. Davalı tanıkları, sipariş olduğunda hafta tatili gününde çalışıldığını, bazen çalışılıp bazen çalışılmadığını ifade etmişlerse de, “sipariş olduğu günler” ve “bazen” ifadeleri muğlak olup, söz konusu ifadelerden hareketle, hafta tatili ücreti alacağının hesaplanması mümkün değildir. Bu halde, usulünce kanıtlanmadığı nazara alınarak, hafta tatili ücreti talebinin reddi gereklidir.
Anılan sebeplerle, hafta tatili ücreti alacağına yönelik talep reddedilmeli; üçlü vardiyaya geçilmeden önceki dönemde haftalık dört saat fazla çalışma yapıldığı, üçlü vardiyaya geçildikten sonra ise fazla çalışma olmadığı kabul edilerek fazla çalışma ücreti alacağı yeniden hesaplanmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.