YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/8590
KARAR NO : 2019/9946
KARAR TARİHİ : 07.05.2019
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı vekilince istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 16/04/2019 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına vekili Avukat … ile karşı taraf adına vekili Avukat …geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkili işçinin iş sözleşmesinin haklı sebep olmadan feshedildiğini, işçilik alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı noktalarında uyuşmazlık vardır.
Somut olayda, Mahkemece davacı tanığı …’ın beyanı dikkate alınarak, davacı işçinin hafta içi 08:30-19:30, cumartesi günü ise 08:30-17:00 saatleri arasında çalıştığı, ara dinlenme süresinin mahsubuyla haftalık yedi saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. İşyerinde 1991-2011 yılları arasında çalıştığını beyan eden davacı tanığı …, işyerinde hafta içi 08:30-18:00, cumartesi günü ise 08:30-17:00 arasında çalışma olduğunu, ancak muhasebeci olarak çalışan davacının çıkışının 19:30 saatini bulduğunu, işyerindeki personel servisinin de bu saate göre hareket ettiğini ifade etmiştir. Ne var ki, kural olarak hafta içi 18:00’e kadar mesai süren bir işyerinde, sadece muhasebeciler için her gün servisin birbuçuk saat geç hareket etmesi, diğer çalışanların bu saate kadar muhasebecileri beklemesi hayatın olağan akışı içerisinde inandırıcılıktan uzaktır. Diğer taraftan, davacı asilin… 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2013/461 esas sayılı dava dosyasında tanık sıfatıyla alınmış beyanında; hafta içi 08:30-18:00 saatleri arasında toplam birbuçuk saat ara dinlenme ile; cumartesi ise 08:30-12:00 saatleri arasında çalışıldığını, çalışanların aynı servisle gidip geldiğini ve çalışma düzeninin aynı olduğunu ifade ettiği anlaşılmaktadır. Bu beyan, davacıyı bağlamaktadır. Ayrıca, davacı asilin söz konusu beyanı ile eldeki dosyada dinlenen davalı tanığının beyanı da uyumludur. O halde; davacının hafta içi 08:30-18:00 saatleri arasında toplam birbuçuk saat ara dinlenme ile; cumartesi ise 08:30-12:00 arasında çalıştığı kabul edilerek, haftalık toplam çalışma süresi kırkbeş saatin altında kaldığından fazla çalışma ücreti talebi reddedilmelidir. Aksi yönde kabul ile fazla çalışma ücreti alacağının hüküm altına alınması hatalıdır.
Ulusal bayram ve genel tatil ücreti talebine gelince; davacı asilin, yukarıda işaret edilen dava dosyasında tanık sıfatıyla alınan beyanında, dini bayramların arife günü dahil tatil olduğu, diğer bayramlarda da tatil yapıldığını ifade etmiş; eldeki dava dosyasında dinlenen davalı tanığı da ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışılmadığını beyan etmiştir. Öte yandan, dava dilekçesi ekinde sunulan ve davalı tarafça itiraz edilmeyen bir kısım tatil günlerinde düzenlenmiş faturalarda işçi imzası bulunduğu görülmektedir. Bu halde, işyerinde ulusal bayram ve genel tatil çalışmasının arızi nitelikte olduğu sonucuna ulaşılmaktadır. Anılan sebeple, sadece söz konusu faturalar dikkate alınarak, fatura düzenlenme tarihlerine denk gelen ulusal bayram ve genel tatillerde çalışıldığı esas alınmalı, bu doğrultuda ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı yeniden hesaplanmalıdır.
Yukarıda yazılı sebeplerden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 2.037,00 TL duruşma vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.