YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/6180
KARAR NO : 2019/14972
KARAR TARİHİ : 03.07.2019

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 08.07.2010-22.12.2012 tarihleri arasında iş makinesi operatörü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, hafta tatili, genel tatil, yıllık izin ve yol ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, kanuni süresi içinde davalılar vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının yol ücreti alacağının bulunup bulunmadığı uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda davacı dava dilekçesinde, oturduğu Darıca Köyü’nden şantiyeye gidip gelmek için her gün 40 km yol katettiğini, diğer işçilere servis hizmeti verildiği halde oturduğu köyden fazla işçi olmaması nedeniyle servis hizmeti yerine kendi aracıyla gelip gitmeleri karşılığında yakıt giderlerinin karşılanacağının söylendiğini ancak ilk bir kaç ay verildikten sonra bir daha verilmediğini belirterek yol ücreti alacağına karar verilmesi talep etmiştir. Mahkemece, servis konulmayan bölgelerde oturan işçilere 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5. maddesi gereğince işverenin eşit işlem borcuna binaen ücretlerini ödemesi gerektiği gerekçesiyle işverenin servis yardımı ödemek zorunda olduğu kabul edilerek davacının yol ücreti alacağına hükmedilmiş ise de, varılan sonuç hatalı olmuştur. Şöyle ki, eşitlik ilkesi aynı durumda olanlar için geçerlidir. Tanık anlatımlarına göre davalı işyerinde Tavşanlı’ya gidiş gelişler için servis hizmeti verilmektedir. Davacı Tavşanlı da ikamet etmediği için Tavşanlı’ya giden servisten yararlanmamaktadır. Esasen işveren tarafından verilen servis hizmetinden yararlanması işverence engellenmemektedir. Eşitlik ilkesi mevcut servisten yararlandırmama açısından ele alınmalıdır. Davacının başka bir yerde ikamet etmesi nedeniyle servis hizmetinden yararlanamaması eşitlik ilkesinin ihali anlamına gelmez. Taraflar arasında düzenlenen iş sözleşmesinde ulaşım ücretine ilişkin bir hüküm de bulunmamaktadır. Bu duruma göre davacının yol ücreti alacağına yönelik talebinin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 03.07.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.