YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/5082
KARAR NO : 2019/3030
KARAR TARİHİ : 12.02.2019

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerlerinde 12/03/2014 – 08/06/2015 tarihleri arasında tır şoförü olarak çalıştığını, fazla mesai yapmasına ve ulusal bayram ve genel tatil günlerinde de çalışmış olmasına rağmen bu çalışmalarının karşılığı olan alacaklarının ödenmediğini, davalı işverenden talep etmesi üzerine, davalının olumsuz tutum ve davranışlarda bulunması nedeniyle iş akdini haklı nedene dayalı olarak feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile işçilik ücret alacaklarına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının başka bir iş bularak ayrıldığını, taleplerinin haksız olduğunu savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai alacakları bulunup bulunmadığı konusunda uyuşmazlık mevcuttur.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Öte yandan, yukarıda fazla çalışmanın ispatı konusunda anlatılan ilkeler, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil günlerinde yapılan çalışmalar açısından da geçerlidir.
Karayolları Trafik Yönetmeliği’nin 98/A. maddesinde, “Ticari amaçla yük taşımacılığı yapan ve azami ağırlığı 3,5 tonu geçen araçların şoförleri ile ticari amaçla yolcu taşımacılığı yapan ve taşıma kapasitesi şoförü dahil 9 kişiyi geçen araçların şoförlerinin 24 saatlik herhangi bir süre içinde toplam olarak 9 saatten ve devamlı olarak 4,5 saatten fazla araç sürmelerinin yasak olduğu,” belirlenmiştir.
Somut olayda, davacı davalı iş yerinde tır şoförü olarak çalışmıştır. Davacı tarafından dosya içerisine araç seyir sürelerini gösterir takograf kayıtları ibraz edilmiş ve kayıtların hesaplamada dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir.
Mahkemece, bilirkişi aracılığı ile çözümü yaptırılan kayıtlara istinaden belirlenen çalışma süresine göre hesaplanan fazla mesai ücret alacağına karar verilmiş olduğu belirtilmiş ise de, dosyada bulunan 19.10.2015 tarihli bilirkişi raporu incelendiğinde; aracın sabah ilk defa çalışmaya başladığı saat ile akşam en son kontak kapatma saatleri arasında geçen tüm sürenin günlük çalışma süresi olarak kabul edildiği, bu belirleme yöntemine göre çalışma süresi 104 saate ulaşan haftaların söz konusu olduğu görülmektedir. Nitekim, takograf kayıtlarının çözümüne ilişkin raporda aracın gün içinde kontağı kapatılarak durdurulduğu sürelerin gösterilmemesi nedeniyle, teknik rapor baz alınarak hazırlanan hesap bilirkişisi raporunda da davacının ara dinlenmeleri gözetilmeksizin fazla çalışma ücret alacağının hesap edilmiş olduğu anlaşılmaktadır. Buna göre ise, takograf kayıtları uzman bilirkişi tarafından yöntemince incelenmeden, davacının gün içinde yaptığı ara dinlenmeler çalışma süresinden düşülmeden ve Karayolları Trafik Kanunu Yönetmeliği’nin 98/A maddesindeki yasal sınırlamalar gözetilmeden fazla çalışma ücret alacağının belirlenmesi isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.