Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2016/4287 E. 2019/1152 K. 17.01.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/4287
KARAR NO : 2019/1152
KARAR TARİHİ : 17.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı ve davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı asıl işveren Üniversite işyerinde diğer davalı alt işveren şirketler nezdinde çalıştığını, iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızın işverence feshedildiğini beyanla asıl davada kıdem ve ihbar tazminatı, hafta tatili, yıllık ücretli izin ve fazla çalışma alacaklarını, birleşen davada ise kötüniyet tazminatını talep etmiştir.
Davalıların cevaplarının özeti:
Davalı … şirketi vekili, davacının belirli süreli iş sözleşmesi ile çalıştığını ve davacının fazla çalışmalarının ödendiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Davalı Üniversite vekili, davacının 2008 yılından itibaren hizmet alım ihalesi kapsamında çalıştığını, fazla çalışmalarının ödendiğini, iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Davalı Meçe şirketi vekili, davacının hafta tatili kullandığını ve fazla mesailerinin ödendiğini ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın asıl davanın kabulüne birleşen davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm davalıların aşağıdaki bendinin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da şahitle ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan şahitlerin anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, mahkemece davacı tanık beyanlarına itibarla davacının haftanın 5 günü 07.30-16.30 saatleri arası cumartesi günleri 07.30-12.30 arası çalışmasının yanında 3 günde bir nöbetçi kaldığı günlerde 07.30-21.00 saatleri arası çalıştığı kabul edilerek bir hafta 13,5 saat, bir hafta 9 saat, bir hafta ise 6,5 saat fazla mesai yaptığı ve çalıştığı sürece toplam 40 gün hafta tatilinde çalıştığı kabul edilmiş ise de beyanlarına itibar edilen davacı tanıklarının işyerinde çalışmadıkları ve davacının çalışma düzenini bilemeyecekleri değerlendirilmeksizin fazla mesai ve hafta tatili alacaklarının kabulü isabetli olmamıştır. Hal böyle olunca dava konusu fazla mesai ve hafta tatili alacaklarının reddi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
Ayrıca dava konusu fazla mesai alacağının hüküm fıkrasında yıllık izin ücreti olarak belirtilmesi de hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 17/01/2019 gününde oybirliği ile karar verildi.