YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/4097
KARAR NO : 2019/875
KARAR TARİHİ : 15.01.2019
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, organik bağı olan davalı şirketlerde uluslararası tır şoförü olarak çalıştığını, yıllık izin kullandırılmadığı, ücretinden haksız kesintiler yapıldığını, harcırahının tam olarak ödenmemesi nedeniyle iş akdini haklı nedenle feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı ile ücret, yıllık izin ve harcırah alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının aynı işyerinde çalışan ağabeyine şirketten aldığı borç nedeniyle kefil olduğunu ağabeyinin borcunu ödemeden şirketten ayrılması üzerine davacının da izin aldığını, izin sonrası parayı ödeyemeceğini söyleyerek işten ayrıldığını, iş akdinin devamsızlığı nedeniyle haklı nedenle feshedildiğini, davacının yıllık izinlerini tam olarak kullandığını, harcırahın eksiksiz ödendiğini, bu nedenle açılan davanın haksız olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının ödenmeyen işçilik alacağı bulunmadığı bu nedenle davcının 31.08.2012 tarihinde yaptığı feshin haklı nedene dayanmadığı gerekçesiyle tüm taleplerin reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi uluslararası tır şoförü olup, işçinin ödenmeyen ücreti olup olmadığı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda; davacı işçinin uluslararası tır şoförü olarak garanti ücret+sefer primi karşılığı çalıştığı dosya kapsamı ile sabittir. Davacı sefer avanslarının muhtelif zamanlarda ve eksik ödendiğini, aynı şekilde ücretlerinin de eksik olarak ödendiğini iddia etmektedir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının banka hesap kayıtları ve ödeme makbuzları karşılaştırılarak davacının ücret ve sefer primi alacağı olmadığı tespit edilmiştir. Dosya içerinde sefer harcırahı, harcırah veya yol avansı adı altında çeşitli miktarlarda ödeme makbuzları bulunmaktadır. Davacı yol avansı ödemelerinin otoban, mazot, gümrük, v.b yol gideri olduğunu bu paranın kendisine ait olmadığını belirtmiştir.
Dosyaya davacının yurda giriş çıkış kayıtları ile gümrük giriş çıkış kayıtları sunulmuştur. Davalı tanıklarınca … için harcırahın 550 € olduğu, diğer ülkeler için ise 580 € olduğu davacının 1200.00 TL + harcırah ile çalıştığı beyan edilmiştir.
Mahkemece tüm deliller ve pasaport kayıtları ile birlikte değerlendirilerek davacının sefer sayısı ve sefer yapılan ülkeler net olarak belirlenmelidir. Mali müşavir bir bilirkişi aracılığı ile dosya kapsamında yer alan belgeler ve muavin hesap dökümleri üzerinde detaylı bir inceleme yaptırılmalıdır. Bilirkişi tarafından davacının sefer sayıları göz önünde bulundurularak yapılan ödemelerin ne kadarının sefer avansı ne kadarının yol masrafı olduğunun tespiti yapılarak ve banka kayıtlarında yer alan ödemelerde dikkate alınarak davacının ödenmeyen ücret ve harcırah alacağı olup olmadığının tespiti gerekmektedir. Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacının yıllık izin alacağı bulunup bulunmadığı uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
Dosya içeriğine göre davalı işverence 14.03.2011-27.03.2011 tarihleri arasında 14 gün ücretsiz izin kullandığına dair belge sunulmuştur. Yıllık izin, ücreti ödenerek kullandırılmalıdır. Tanık beyanında davacının rahatsızlığı nedeniyle 40 gün işe gidemediği belirtilmiş olup hizmet dökümünde 37 gün eksik gün bildirimi yapıldığından bu süre hizmet süresinden de dışlanmıştır. Davacının ücretli yıllık izin kullanmadığı anlaşılmakla talebin kabulü gerekirken reddi isabetsiz olmuştur.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 15.01.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.