Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2016/3536 E. 2019/770 K. 14.01.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/3536
KARAR NO : 2019/770
KARAR TARİHİ : 14.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı şirkete ait petrol istasyonunda 28/05/2013 tarihinden iş akdinin feshedildiğini 16/09/2013 tarihine kadar çalıştığını, bu dönemlerde yıllık iznini davalı işveren tarafından kullandırılmadığını, müvekkilinin resmi tatillerde, hafta tatillerinde hergün en az 12 saat mesai ile 2 vardiya halinde çalıştığını, fazla çalışmalarının karşılığının işveren tarafından ödenmediğini, iş akdinin işveren tarafından haksız olarak feshedildiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai alacağı, yıllık izin ücreti alacağı, ulusal bayram tatili ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Somut olayda, yerel mahkemece, davacının fazla mesai alacağı yönünden davasının kısmen kabulüne kararı verilmiş ise de, kabul edilen alacak yönünden bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize değil yasal faizi hükmedilmiştir. Fazla çalışma ücreti, geniş anlamda ücret niteliğinde olup, 4857 Sayılı İş Kanunu’nun 34. maddesine göre gününde ödenmemesi halinde bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilmelidir. Bu husus bozma nedeni ise de, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi uyarınca kararın düzelterek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasının 3. bendindeki “3- 38.201,76 TL brüt fazla mesai ücreti alacağının 15.000,00 TL’sinin dava tarihinden, bakiye tutarın ıslah tarihi olan 30/10/2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacı tarafa verilmesine,” hükmünde yer alan “yasal faizi” sözcüklerinin hükümden çıkartılarak yerine “bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faizi” ile sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacı tarafa iadesine, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz eden davalı tarafa yükletilmesine, 14/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.