YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/33556
KARAR NO : 2017/4090
KARAR TARİHİ : 28.02.2017

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 1986 yılı Aralık ayından 07.03.2014 tarihine kadar davalı işyerinde çalıştığını, Aralık 2013, Ocak 2014 ve Şubat 2014 aylarına ait aylık ücret alacaklarının ödenmemesi nedeniyle iş sözleşmesinin müvekkili tarafından haklı nedenle feshedildiğini, davalı iş yerindeki çalışma süresi boyunca yıllık ücretli izin kullanmadığı gibi hafta sonu çalışma ücretleri ile fazla çalışma ücretlerinin de ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, ödenmemiş aylık ücret, yıllık ücretli izin, hafta tatili ücreti ve fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı İsteminin Özeti:
Davalı, davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti, aylık ücret alacağı ve fazla çalışma ücret alacağı isteklerinin kabulüne, ihbar tazminatı ve hafta tatili ücret alacağı isteklerinin ise reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında ibranamenin geçerli olup olmadığı hususu tartışmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta dosyaya sunulan davacının imzasını içeren 01.03.2014 tarihli ibraname değerlendirilmeden hüküm kurulmuştur. Bu ibraname davacı asile gösterilip, imzanın kendisine ait olup olmadığı da sorularak, beyanı alındıktan sonra bir değerlendirmeye tabi tutulup sonucuna göre alacak kalemleri hakkında bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile hüküm tesisi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan şahitlerin anlatımlarına değer verilemez. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da fazla mesai konusunda göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, tanık beyanlarından davacının hafta içi fazla çalışmasının olmadığı ancak cumartesi günleri 08:00-17:00 arası çalıştığı, 1 saat ara dinlenmenin düşülmesiyle haftalık 18 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılmış ise de; davacı tanıklarından …’nın 1985-1992 yılları arasında, …’ın ise 1985-1986 yılları arasında davacı ile birlikte çalıştıklarını beyan ettikleri, tanık beyanlarının, birlikte çalışılan dönem dışındaki çalışma süresi yönünden fazla çalışmanın ispatı için delil teşkil etmeyeceği kaldı ki davacı tanıklarının cumartesi günü çalışma saatleri ile ilgili açık bir beyanlarının da bulunmadığının anlaşılması karşısında davacı iddiasının yeterli ve inandırıcı deliller ile ispatlanamadığından fazla çalışma ücreti alacağı talebinin reddine karar vermek gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Kabule göre de; hükme esas alınan bilirkişi raporunda, fazla çalışma süresi hesaplanırken esas alınan çalışma saatlerine göre tespit edilen fazla çalışma süresi hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.