YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/3280
KARAR NO : 2019/263
KARAR TARİHİ : 09.01.2019
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, kıdem tazminatı ile fazla mesai, genel tatil ücreti, asgari geçim indirimi ve ihtarname masrafının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalının Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle kıdem tazminatı ve ulusal bayram genel tatil ücreti kabul, diğer talepler ise reddedilmiştir.
Temyiz:
Karar, her iki taraf vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 32. maddesinin ilk fıkrasında, genel anlamda ücret, bir kimseye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutar olarak tanımlanmıştır.
Somut olayda davacı dava dilekçesinde son net ücretinin 1.000,00 TL olduğunu iddia etmiş, davalı ise davacının bordroda yazan ücreti aldığını savunmuştur. Bordrolar asgari ücret üzerinden düzenlenmekle birlikte, hükme esas raporda hesaplama, davacının mesleği, kıdemi dikkate alınarak net 1.000,00 TL kabulüne göre yapılmıştır. Ancak ücretin miktarı ve ekleri gibi konularda ispat yükü işçidedir ve davacının dinlettiği tanıklar da davacının asgari ücret aldığını beyan etmişlerdir. Bu nedenle davacı iddia ettiği net 1.000,00 TL ücret üzerinden çalıştığını ispatlayamadığından, hesaplamaların asgari ücrete göre yapılması gerekirken bu hususun gözetilmemesi hatalıdır.
3-Taraflar arasındaki bir diğer tartışmalı konu, davacının fazla mesai alacağının hesabı noktasındadır.
Mahkemece, davacının prim tutarını aşan fazla mesai yapmadığı gerekçesiyle fazla mesai talebinin reddine karar verilmiştir. Bu husus hatalı olduğu gibi, haftalık fazla mesai saati de tanık anlatımlarına göre oldukça eksik olacak şekilde, kök raporda haftalık 3 saat, itiraz üzerine alınan ek raporda haftalık 5,5 saat kabul edilmiştir.
İlk olarak, davacının haftalık kaç saat fazla mesai yaptığı konusunda, hükme esas alınan rapor, tanık anlatımlarına göre eksik hazırlanmıştır. Davacının yaptığı iş ve taraf tanık anlatımlarına göre davacının haftanın 5 günü 9.30-18.00 yada 13.30-22.00 saatleri arası çalıştığı, haftanın 1 günü de 9.30-22.00 saatlerinde olacak şekilde haftanın 6 günü çalıştığı ve 1 gün izin kullandığı, dini bayramlar ve anneler günü, babalar günü, sevgililer günü, bütün yılbaşı tatili gibi özel günlerde yaklaşık bir hafta öncesinden başlayarak bu özel günler ve bayram günleri de dahil saat 9.30-22.00 arasında çalışıldığı kabul edilerek fazla mesai saati hesaplanmalıdır.
Diğer yandan, davacı satış elemanı olarak, kotaya bağlı prim usulüne göre çalışmaktadır. Davacının fazla mesai alacağı hesaplanırken primlerin daha fazla olduğu belirtilerek, fazla mesai ücreti alacağı talebinin reddi hatalıdır. Fazla mesai alacağının hesaplanmasında yapılması gereken; aylık sabit ücret kısmının 1,5 çarpanı ile, prim karşılığının ise 0,5 katsayısı ile çarpılarak sonuca ulaşmaktır. Mahkemece, fazla mesai ücreti hesaplamasında açıklanan bu hususlara dikkat edilerek karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde sonuca gidilmesi hatalıdır.
4-Davacıya ödenmesi gereken ulusal bayram ve genel tatil ücretinin hesabı uyuşmazlık konusudur.
Davacının ulusal bayram ve genel tatil ücreti talebi yönünden sunulan bordrolar değerlendirilmeli, imzalı bordroya göre ödendiği tespit edilen kısım var ise, bu kısmın ödendiği ay, ulusal bayram genel tatil ücreti hesabında dışlanmalıdır. İmzalı bordro yerine sadece banka kayıtları ile ödendiği tespit edilen miktarlar yönünden ise, yapılan ödemenin ait olduğu ay tespit edilmek suretiyle, ödeme hangi aya ilişkin ise o aya ait hesaplamadan mahsup yoluna gidilmelidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.01.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.