Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2016/31922 E. 2020/3394 K. 25.02.2020 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/31922
KARAR NO : 2020/3394
KARAR TARİHİ : 25.02.2020

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı şirket ve davalı ile arasında organik bağ bulunan dava dışı … İnş. Mak. Pet. Gıd…Ltd. Şti. işverenliğinde 01.02.2007-15.09.2014 tarihleri arasında kesintisiz şoför olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin 15.09.2014 tarihinde davalı tarafından haksız ve bildirimsiz olarak feshedildiğini, davacının hakaret ve darba uğradığını, herhangi bir konuda savunması alınmadan ve yasal hakları ödenmeden iş sözleşmesine son verildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının 24.04.2007 tarihinde … Ltd. Şti.’de işe başladığını, 01.07.2011 tarihinde iş akdinin davalı şirkete devredildiğini, davacının işyeri mesai sistemine uymadığını, bir çok kez görevini aksattığını, işyeri kurallarına uymaması sebebi ile bir çok kez uyarıldığını son olarak işyerinde çalışan başka bir işçiyi darp ettiğini, iş akdinin bu sebeple feshedildiğini davacının 15.09.2014 tarihinde görev başında iken tanımadığı bir şahıstan çöp atma karşılığı 20,00 TL aldığını, 20,00 TL’nin 10,00 TL sini kendisine aldığını, kalanı yanında bulunan iki işçiye paylaştırdığını, davacının yaptığı bu iş çalışma kurallarına aykırı olmakla beraber bu para paylaşımını kabul etmeyen diğer işçi …’ı da darp ettiğini, olayın işyerine yansıması üzerine şirket yetkilisi …’ın davacıdan yazılı savunma istediğini, davacının savunma vermediğini, …’a küfür ederek işyerini terk ettiğini, bu durumun tutanakla tespit edildiğini ve 16.09.2014 tarihinde davacıya keşide edilen ihtarname ile iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini beyanla davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda davacının alınmaması gereken bir maddeyi çöpe atma karşılığı parası ile alması, paranın bir kısmını diğer işçilere vermesi ve bu arada çıkan tartışmada diğer işçiye küfür etmesi nedeni ile feshin haklı nedene dayandığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
İşçinin, işverenin başka bir işçisine sataşması sebebi ile iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedilip edilmediği ve işverenin eşit davranma borcuna aykırı davranıp davranmadığı noktasında taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
4857 sayılı Kanun’un 25. II-b maddesine göre, işçinin işverene veya ailesine karşı şeref ve namusuna dokunacak sözler söylemesi veya davranışlarda bulunması ya da işveren hakkında şeref ve haysiyet kırıcı asılsız ihbar ve isnatlarda bulunması veya işçinin işverene veya aile üyelerinden birine sataşması haklı fesih sebebi olarak sayılmıştır. İşçinin, işverenin başka bir işçisine sataşması da aynı madde (d) alt bendi hükmü uyarınca haklı fesih sebebi sayılmıştır. Sataşma niteliğinde olmadığı sürece, diğer işçilerle devamlı ve gereksiz tartışmaya girişmek, iş arkadaşları ile ciddi geçimsizlik göstermek geçerli fesih sebebidir.
Ayrıca, 4857 sayılı Kanun’un sistematiğinde, eşit davranma borcu, işverenin genel anlamda borçları arasında yerini almıştır. Eşit davranma ilkesi tüm hukuk alanında geçerli olup, iş hukuku bakımından işverene iş yerinde çalışan işçiler arasında haklı ve objektif bir neden olmadıkça farklı davranmama borcu yüklemektedir. Bu bakımdan işverenin yönetim hakkı sınırlandırılmış durumdadır. Başka bir ifadeyle işverenin ayrım yapma yasağı iş yerinde çalışan işçiler arasında keyfi biçimde ayrım yapılmasını yasaklamaktadır. Bununla birlikte eşit davranma borcu tüm işçilerin hiçbir farklılık gözetilmeksizin aynı duruma getirilmesini gerektirmeyip, eşit durumdaki işçilerin farklı işleme tabi tutulmasını önlemeyi amaç edinmiştir.
Somut olayda, davacı 15.09.2014 tarihinde hakaret ve darba uğradığını ve savunması alınmadan iş sözleşmesinin feshedildiğini iddia etmiş, davalı işveren ise diğer işçinin şikayeti üzerine tutanak tutulduğunu, işçinin davacının kendisine hakaret ve küfür edip darp ettiğini ve aynı araçta bulunan …’ın da kendisinin elini tutarak davacıya vurmasını engellediğini ileri sürdüğünü, bu nedenle iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini iddia etmiştir. Dosyada bulunan tutanaklar 16.09.2014 tarihli olup sadece …’ın ifadesine göre tanzim edilmiştir. İşverence aynı araçta bulunanan görgü tanığı …’ın beyanına dahi başvurulmamıştır. Davacı tanıklarından halen davalı şirkette çalışan görgü tanığı … duruşmada tanık olarak verdiği beyanında; … ile davacının tartıştığını, …’un elinde maket bıçağı olduğunu, davacının elinde ise değnek olduğunu gördüğünü beyan etmiş ayrıntılı beyanda bulunmamıştır. Diğer davacı tanığı … ise olay günü işyerinin yanında boyacılık yaptığını, davacının kamyondan indiğini, arkasından ise tanımadığı ancak şu anda mahkeme salonu dışında olan kişinin maket bıcağı ile davacıyı kovaladığını ancak yetişemediğini gördüğünü beyan etmiştir. Olayın oluş şekline ilişkin … adlı işçinin beyanı dışında yeterli araştırmanın yapılmadığı, …’ın halen çalışmaya devam ettiği, davacının yazılı veya sözlü beyanına başvurulmadığı, dosya kapsamı ve davalı tanığı Alaattin Yavuz’un beyanından tespit edilmiştir.
Bu durumda işverenin, olayı iyice araştırmadan, görevlerine girmeyen bir eşyanın para karşılığı çöpe atılması için alınması hususunda işçiler arasında ihtilafın bulunmadığı ancak para miktarı yüzünden çıkan tartışmada, her iki işçiyi ve tanık olanları dinlemeden bir tarafın beyanına üstünlük tanıyarak davacı işçiyi başkaca delil olmaksızın işten çıkartması nedeniyle işverence eşit işlem borcuna uyulmadığından haklı feshin geçerli feshe dönüştüğü anlaşılmıştır. Hal böyle olunca geçerli feshe dönüşen fesih nedeniyle kıdem ve ihbar tazminatı talebinin kabulü gerekirken yazılı gerekçe ile talebin reddi isabetsiz olmuştur.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.