Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2016/3081 E. 2019/47 K. 07.01.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/3081
KARAR NO : 2019/47
KARAR TARİHİ : 07.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılardan Turgutlu Belediye Başkanlığı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesini yaşlılık aylığı bağlanması nedeni ile sona erdirdiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı … vekili; zamanaşımı def’i ve husumet itirazında bulunmuş, müvekkilinin kıdem tazminatı sorumluluğunun doğmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Diğer davalılar tarafından davaya cevap verilmemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece; yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı … vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalı Belediye vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalı idarenin asıl işveren olarak davacı taleplerinden sorumlu olduğu belirtilmesine karşın davalıların müştereken ve müteselsilen sorumluluklarına hükmedilmemesi hatalıdır. Öte yandan, davacının iş sözleşmesini emeklilik sebebiyle sona erdirdiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmesi isabetli ise de, davacı tarafından emeklilik sebebiyle işten ayrılma ve emekliliğe hak kazanma işverene belgelendirilmediğinden dava tarihi yerine iş sözleşmesinin feshi tarihinden itibaren faize karar verilmesi de isabetsizdir. Bununla beraber bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç:
a) Temyize konu olan kararın hüküm fıkrasının 1. bendinin çıkartılarak yerine “10.497,38- TL (Brüt) kıdem tazminatı alacağının, dava tarihi olan 03/07/2014 tarihinden itibaren işleyecek bankalarca bir yıllık mevduata uygulanan en yüksek mevduat faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine” şeklindeki bendin eklenmesine,
b) Hüküm fıkrasının 2. bendinde yer alan “davalıdan” ibaresinin hükümden çıkartılarak yerine “müştereken ve müteselsilen davalılardan” sözcüklerinin eklenmesi suretiyle hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.