YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/3062
KARAR NO : 2019/35
KARAR TARİHİ : 07.01.2019

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesini fazla çalışma ücreti, resmi bayram günleri çalışma ücreti ile hafta tatili ücretinin ödenmemesi ve sigorta primlerinin eksik ödenmesi nedeni ile haklı nedenle feshettiğini beyanla, kıdem tazminatı ile ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 07.08.2013 tarihinde Ramazan Bayramı arefesinde mesai sonu işten ayrıldığını, bayram bitiminde diğer çalışan arkadaşları ile birlikte işe gelmediğini, davacının iş sözleşmesinin tek taraflı feshini gerektirecek haklı bir sebebi bulunmadığını, davacının hiçbir şekilde bakiye alacağı bulunmadığını, davacının yasal izninden daha fazlasını kullandığını, ücretlerinin de ödendiğini, müvekkili firmanın sadece haftada altı gün açık olduğunu, pazar günleri kesinlikle kapalı olduğunu, günlük çalışma süresinin yedi buçuk saat olduğunu, fazla mesai yapılmasının söz konusu olmadığını, ayrıca müvekkili işyerinde dini ve milli bayram günlerinde kesinlikle çalışma yapılmadığını savunarak açılan davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalı mirasçılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının hafta tatilinde çalışıp çalışmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu’nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Aynı ilkeler, hafta tatili çalışması için de geçerlidir.
Somut olayda, beyaz eşya bakım teknisyeni olarak çalışan davacı işçi, haftanın 6 günü, 08.00-20.00 saatleri arasında çalıştığını; ancak, yaptığı işin yetişmemesi sebebi ile saat 20.00’den sonra da sıklıkla fazla çalışma yaptığını, her bir veya bir buçuk ayda bir defa da hafta tatilinde çalıştığını ileri sürmüştür. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davacının bir buçuk ayda bir defa hafta tatilinde çalıştığı kabul edilmiştir. Dosya içeriğine göre dinlenen tüm davacı ve davalı tanıklarının beyanlarında haftada 6 gün çalışıldığını belirttikleri görüldüğünden davacının hafta tatili çalışması ispatlanamamış olup hafta tatili alacağının reddi gerekirken bu alacak istemi yönünden yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.