Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2016/2746 E. 2019/140 K. 08.01.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/2746
KARAR NO : 2019/140
KARAR TARİHİ : 08.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : TESPİT

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; davacının davalıya ait iş yerinde aşçı olarak 13/06/2012 – 31/12/2012 tarihleri arasında çalıştığını, iş akdinin işveren tarafından haksız şekilde feshedildiğini beyanla, işçilik tazminat ve alacaklarına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında fazla çalışma ücret alacaklarının hesaplanmasında hafta tatili günlerindeki çalışmalarının dahil edilip edilmeyeceği konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davalı işyerinde aşçı olarak çalışmış olan davacının haftanın 7 günü olmak üzere, yaz aylarında 09:00 – 24:00 ve kış aylarında 09:00 – 21:00 arası çalıştığı, günlük 1,5 saat ara dinlenme ile yazın haftalık 49,5 saat, kışın 28,5 ise saat fazla çalışma yaptığı tespitiyle yapılan hesaplama hükme dayanak alınmıştır.
Ancak, davacının hafta tatili ücret alacağı talebi de bulunduğundan, aynı dönem için ayrıca hafta tatili ücret alacağı da hesap edilmek suretiyle, mükerrerliğe neden olunmuştur. Oysa, hafta tatili günlerinde yalnızca 7,5 saati aşan çalışmalar için fazla mesai alacağı hesaplanması gerekirken, bu hususa dikkat edilmeden mükerrer alacağa sebebiyet verecek şekilde yapılan hesaplama hatalı bulunup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacının asgari geçim indirimi ve vergi iadesi alacağı talepleri bakımından olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesi hatalı olup, davacı tarafın kararı temyiz etmediği gözetilerek bu talepler yönünden de hüküm kurulması için kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.