Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2016/2291 E. 2019/1084 K. 16.01.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/2291
KARAR NO : 2019/1084
KARAR TARİHİ : 16.01.2019

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının davalı iş yerinde uzun sürelerle çalıştığını, haftasonu çalışması yaptığını, müşteriler ile yapılan görüşmelerde kendi telefonu ve aracını kullandığını ancak bunların karşılığının ödenmediğini, bu nedenle iş aktini haklı olarak sonlandırıldığını belirterek, kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık izin alacağı ve telefon ve araç gideri talebinde blunmuştur.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere göre ve bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2. Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Aktin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür.
Somut olayda; davacı kullanmadığı yıllık izin günlerinin karşılığı talebinde de bulunmuş yapılan yargılama sonucunda davanın tümden reddine karar verilmiştir. Ancak dosya incelendiğinde dosyaya aldırılan raporda da belirtilidiği üzere davacının çalıştığı dönem boyunca kullanması gereken yıllık izin süresinden kullandığı izinlerin mahsubu ile 21 gün kullanılmamış yıllık izin hakkının bulunduğu, bu izinlerin davacıya kullandırıldığı veya karşılığının ödendiği hususunda da dosyada delil bulunmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda yapılması gerekin davacının 21 günlük yıllık izin alacağı karşılığının tespitinden sonra davacıya iş aktinin bitiminde 4 günlük yıllık izin alacağı adı altında ödenen miktarın mahsubu ile bakiye kalan miktar kadar yıllık izin alacağına hükmetmektir. Bu husus gözetilmeden yıllık izin alacağı talebinin de reddine karar vermek hatalıdır ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.01.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.