Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2016/11590 E. 2018/27841 K. 19.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/11590
KARAR NO : 2018/27841
KARAR TARİHİ : 19.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılardan … vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı işverene ait iş yerinde 06/09/2007 tarihinde işe başladığını ve 11/09/2013 tarihinde emeklilik sebebiyle işten ayrıldığını, bu süre zarfında sürekli ve kesintisiz olarak çalıştığını beyan ederek 5.000,00 TL kıdem tazminatının iş akdinin fesih tarihinden itibaren davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalıların Cevabının Özeti:
davalı şirket cevap dilekçesi sunmamış, davalı … husumet itirazında bulunmuş, diğer davalı ile aralarındaki ilişkide ihale makamı olduğunu, işin temizlik işi olduğu ve davacının kıdem tazminatından sorumlu olamayacaklarını belirtmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar göre ve yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı … vekili vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı dava dilekçesinde iş aktine emeklilik hakkı kazanmış olması sebebi ile son verdiğini belirtmiş, dosya kapsamından da davacının emeklilik hakkı kazanmış olması sebebi ile kıdem tazminatı talep edebilecek şekildi iş aktine son verebileceği anlaşılmıştır. Ancak yaşlılık malüllük aylığı ya da toptan ödeme almak için iş yerinden ayrılma halinde Mülga 1475 sayılı Yasa’nın 14/3. Maddesine göre bağlı bulunduğu kurum ya da sandığa başvurduğunu belgelemesi şarttır. Bu halde faiz başlangıcı da anılan belgenin işverene verildiği tarih olmalıdır.
Emekliliğe hak kazanma belgesi işverene bildirilmemişse faiz başlangıcı dava tarihi olmalıdır. Somut olayda davacının emekliliğe hak kazandığına ilişkin belgeyi işverene sunduğuna dair bilgi ve belge bulunmadığından kıdem tazminatı için faizin başlangıcı aktin feshi tarihi değil, dava tarihi olmalıdır. Bu hususun gözetilmemesi bozma sebebidir.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438. maddesi uyarınca hükmün aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararda, hüküm fıkrasının birinci bendinde “aktin feshi tarihi olan 10/09/2013” yazı ve rakamları çıkartılarak “dava tarihi olan 22/10/2013” yazı ve rakamlarının yazılmasına, hükmün;
“7.197,05 TL brüt kıdem tazminatı alacağının dava tarihi tarihi olan 22/10/2013 tarihinden itibaren işleyecek mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte davalılardan alınarak davacıya verilmesine,” şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 19.12.2018 gününde oybirliği ile karar verildi