YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/35842
KARAR NO : 2018/19171
KARAR TARİHİ : 19.09.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde yönetmen olarak çalıştığını, fazla mesai ve hafta tatili alacaklarının ödenmediğini, çalışılan şube müdürü tarafından kendisine mobbing uygulandığını, istifa dilekçesi vermesi durumunda tüm tazminat ve hak edişlerinin ödeneceğinin söylendiğini halde bugüne kadar ödenmediğini beyan ederek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ve hafta tatili ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının istifa ederek işten ayrıldığını beyan ederek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davacının baskıya maruz kaldığı ve çalışmasının da işverenlikçe istenmediği davacının bu nedenle istifa ederek iş akdini haklı nedenle sonlandırdığı gerekçesi ile kıdem tazminatı talebinin kabulüne, diğer ücret alacaklarına ilişkin taleplerinin de ispatlanamadığından reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, işçinin çalışmalarının denkleştirmeye tabi tutulması ve fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanamayacağı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 41 inci maddesine göre haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Anılan Yasanın 63 üncü maddesinde ise, “Aksi kararlaştırılmamışsa bu süre, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanır. Tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabilir. Bu halde, iki aylık süre içinde işçinin haftalık ortalama çalışma süresi, normal haftalık çalışma süresini aşamaz. Denkleştirme süresi toplu iş sözleşmeleri ile dört aya kadar artırılabilir” şeklinde kurala yer verilmiştir.
Haftalık iş süresinin sözleşmelerle kırkbeş saatin altında belirlenmesi mümkündür. Bu halde haftalık çalışma süresini aşan kırkbeş saate kadar olan çalışmalar ise 4857 sayılı Yasanın 41 inci maddesinin üçüncü fıkrasında, “fazla sürelerle çalışma” olarak adlandırılmıştır. Fazla sürelerle çalışma halinde denkleştirmeye gidilip gidilemeyeceği Kanunda açıkça düzenlenmemiştir. Bununla birlikte denkleştirme esasının kabul edildiği 63 üncü maddede “haftalık normal çalışma” süresinden söz edildiğine göre, tarafların kırkbeş saatin altında haftalık çalışma süresi belirlemeleri halinde, denkleştirmenin kararlaştırılan haftalık çalışma süresine göre yapılması gerekecektir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacının 05.11.2007-11.07.2010 tarihleri arasında çalıştığı dönemde davacı tanık beyanlarına göre, 08.30-20.00 saatleri arasında haftanın 5 günü 11,5 saat çalıştığı 1,5 saat ara dinlenme süresi düşüldüğünde haftalık 10 saat çalışma yaptığı, cumartesi veya pazar günü ayda bir kez 10.00-15.30 saatleri arasında çalışarak yarım saat ara dinlenme süresi düşüldüğünde 5 saat çalışma yaptığı, davacının dört haftalık dönemde 20×10=200 saat ve hafta sonu 5 saat olmak üzere toplamda 205 saat çalıştığı, haftalık çalışma süresinin 205/4= 51,25 saat olduğu, haftalık 51,25-45=6,25 saat fazla mesai yaptığı değerlendirilmiş ve davacının çalışma dönemi 8′ er haftalık denkleştirmeye tabi tutulmuştur. Ancak taraflar arasında imzalanan hizmet sözleşmesinde davalı işyerinde denkleştirme esasının uygulandığına dair bir hüküm bulunmamaktadır. Bu nedenle davacının 05.11.2007-11.07.2010 tarihleri arasında çalıştığı dönemde, taraflar arasında imzalan hizmet sözleşmesi gereğince fazla mesainin ücrete dahil olduğuna dair hüküm de gözönünde bulundurularak davacı tanık beyanları ile ispatlanan fazla çalışma ücret alacağının denkleştirme esası uygulanmadan hesaplanıp hüküm altına alınması gerekmektedir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 19.09.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.