YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/35557
KARAR NO : 2018/19310
KARAR TARİHİ : 20.09.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalının, davalı şirkete ait … isimli iş yerinde çalışmakta iken 25/10/2009 tarihinde otelde konaklama yapmayan ABD vatandaşı … kiralık aracını işverenin izni olmaksızın iş yerinde muhafaza ettiğini ve aynı gün bu araçla kaza yaptığını, kaza nedeniyle aracın perte ayrıldığını, araç sahibi olan kiralama şirketinin araç bedelinin davacı şirketten cebri icra yoluyla tahsil ettiğini öne sürerek kiralama şirketine ödenen 25.173,17 TL’nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davaya cevap vermemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere göre bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında dava konusu edilen miktar, uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının talep edebileceği alacak miktarının 25.173,17 TL olduğu belirlenmiş olmasına karşın davada talep edilen miktarın 21.173,17 TL olduğu gerekçesiyle 21.173,17 TL hüküm altına alınmıştır. Ne var ki; varılan sonuç dosya içeriği ile örtüşmemektedir.
Dava dilekçesinin ‘’sonuç ve istem’’ kısmında talep edilen alacak miktarı 21.173,17 TL olarak yazılmıştır. Ancak dilekçenin ‘’konu’’ kısmında rucuen tazmini istenen alacak miktarı 25.173,17 TL olarak belirtilmiş olup dava açılış tarihi olan 2014 yılı itibariyle başvuru harcının yanısıra yatırılması gereken peşin harcın da 25.173,17 TL üzerinden yatırıldığı görülmektedir.
Hal böyle olunca, 25.173,17 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 20.09.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.