YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/35194
KARAR NO : 2018/19044
KARAR TARİHİ : 18.09.2018

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde vardiya teknisyeni olarak çalıştığını, fazla çalışma yaptığı halde bu çalışmalara ait ücretlerin ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma ücreti alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Davacının fazla çalışma ücreti alacağı bulunup bulunmadığı hususu uyuşmazlık konusudur.
Somut uyuşmazlıkta, davacı vardiya teknisyeni olarak çalışan davacı işyerinde fazla sürelerle çalıştığını ileri sürmüş olup, mahkemece işe giriş çıkış kayıtlarına göre düzenlenen bilirkişi raporu doğrultusunda fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, haftalık fazla çalışma süresinin kayıtlar üzerinde gösterildiği belirtilerek tüm çalışma döneminde toplam 1569 saat fazla çalışma yapıldığı sonucuna varılmış ise de, bu toplam rakama nasıl ulaşıldığının raporda belirtilmemesi hatalıdır. Dosyaya sunulan kayıtlar üzerinden davacının günlük çalışmasının başlangıç ve bitiş saatleri ile haftalık çalışma süresinin ayrıntılı olarak belirlenmesi ve buna göre sonuca ulaşılması gerekirken, denetime açık olmayan rapora itibar edilerek karar verilmesi isabetli olmamıştır.
Aynı şekilde, bilirkişi raporunda hesaplanan fazla çalışma ücretinden 10.775,80 TL mahsup edilerek, bu miktarın “ödenen fazla çalışma ücretleri ve fazla çalışma oluşturan ancak bir günlük yevmiye ödenen hafta tatili çalışmasına ilişkin olarak ödenen ücretler toplamı” olduğu ifade edilmiş ise de, anılan tutara nasıl ulaşıldığı dosya kapsamından denetlenememektedir. Davalı işveren, 22.02.2012 tarihinde davacıya 2.499,45 TL ödeme yaptığını ileri sürmekte ise de, gerek kararda gerekse hükme esas alınan bilirkişi raporunda bu yönde bir değerlendirme yapılmaması hatalı olmuştur.
Davacı yargılama sırasında sunduğu beyan dilekçesi ile 140 iş günü tutarında fazla çalışma ücreti alacağı bulunduğunu ileri sürmüş olup, bu beyana ilişkin olarak herhangi bir değerlendirme yapılmaması da ayrı bir hatalı yöndür.
Bu yönler gözetilmeksizin eksik inceleme ile karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.09.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.