YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/32515
KARAR NO : 2018/17340
KARAR TARİHİ : 09.07.2018
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin 1986 yılında … Belediyesinde çalışmaya başlayıp, 2013 yılı Ağustos ayında emekli olduğunu, itfaiye amirliğinde çalıştığını, hafta tatili ve genel tatil günlerindeki çalışma ücretinin, fazla mesai ücretinin ve ücret farklarının ödenmediğini, gece çalışmalarının dikkate alınmadığını, bazı dönemlere ilişkin yıllık ücretli izin alacaklarının ödenmediği ileri sürerek, fazla mesai ve gece çalışması ücret farkı, hafta tatili, dini ve resmi bayram çalışma ücreti, yıllık ücretli izin alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır.
Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının davalı Belediyedeki toplam hizmet süresinin 23 yıl 6 ay 11 gün olduğu, dosya içinde bulunan izin formlarına göre davacının 14.09.2004-24.07.2013 tarihleri arasındaki izinlerini Toplu İş Sözleşmesi hükümlerine uygun kullandığını, ancak 14.04.1986-13.09.2004 tarihleri arasında yıllık ücretli izinlerini kullandığına ilişkin dosya içinde herhangi bir kayıt ve belge bulunmadığından davacının belirtilen döneme ait yıllık izin ücreti alacağının bulunduğu kabul edilerek yıllık izin ücreti alacağı hesaplanmış ise de; dosya kapsamındaki bilgi ve belgelere göre davacının davalı Belediyede 23.11.2007 tarihine kadar geçici işçi olarak çalıştığı sabittir. Buna göre 23.11.2007 tarihine kadar davacının fiili çalışma süreleri aralıklı çalışma olarak nitelendirilmek suretiyle bir yıla tamamlanarak, belirlenecek hizmet süresine göre yıllık izin süresinin belirlenmesi ve hesaplanması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09/07/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.