YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/31968
KARAR NO : 2016/235
KARAR TARİHİ : 11.01.2016

Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Manisa 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 18/09/2015
NUMARASI : 2014/596-2015/659

DAVA : Davacı, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin M. İl Özel İdaresinde çalışmakta iken bu kurumun kapatılarak M. Valiliği Yatırım İzleme ve Koordinasyon Başkanlığına devredilmesi sonrası iş sözleşmesini emeklilik sebebiyle feshettiğini, İl Özel İdaresinde çalışmakta iken resmi çalışma saatlerinin çok üzerinde çalıştırıldığını, hafta tatili günlerinde çalıştırıldığını, kendisine fark ücretlerinin ödenmediğini, müvekkilinin sendikası üyesi olduğunu beyanla fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının bakanlık elemanı olmadığını, ihbar olunan şirket işçileri olduğunu, davanın belirsiz açılamayacağını, alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının iddialarının yerinde olmadığını husumet yönünden davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davacının fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil alacağı taleplerinin kabulüne, hafta tatili alacağı talebinin reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Fazla mesai yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen söz konusu alacakların ödendiği varsayılır.
Fazla mesainin ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla mesaisi olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda davacı işçi davalı işyerinde şoför olarak çalışmıştır. Mahkemece hükme esas teşkil eden bilirkişi raporunda fazla mesai ücreti, puantaj kayıtları ve davacı tanık beyanları dikkate alınarak hesaplanmıştır. Bilirkişi raporuna göre davacının 22.08.2009-31.12.2011 tarihleri arası Mayıs-Eylül aylarını kapsayan yaz döneminde haftada altı gün 07:30-19:30 saatleri arasında çalıştığı, bir buçuk saat ara dinlenmesi düşüldüğünde haftada onsekiz saat, 01.01.2012-14.02.2013 tarihleri arası Mayıs-Eylül aylarını kapsayan yaz döneminde haftada beş gün 07:30-19:30 saatleri arasında çalıştığı, birbuçuk saat ara dinlenmesi düşüldüğünde haftada yedibuçuk saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir.
Davalı işyerinde çalışan emsal işçilere ait Dairemiz incelemesinden geçen dosyalarda (Dairemiz 2015/31956 ve 2015/30726 esaslı seri dosyalar) fazla mesai taleplerinin davacı tanık beyanları ve yıllık yol bakım programlarına göre 2011 yılında oniki hafta, 2010 yılında onaltı hafta, 2009 yılında ondört hafta olmak üzere haftada onbeş saat olarak kabul edildiği anlaşılmıştır. Hal böyle olunca dosya içeriği ve emsal dosyalar birlikte değerlendirildiğinde davacının 22.08.2009-31.12.2011 tarihleri arası döneme ilişkin fazla mesai talebinin, uygulamada birliğin sağlanması açısından emsal dosyadaki gibi yıllık yol bakım programlarına göre 2011 yılında oniki hafta, 2010 yılında onaltı hafta, 2009 yılında ondört hafta olmak üzere haftada onbeş saat olarak kabul edilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması isabetli olmamıştır.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, 11.01.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.