YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/29790
KARAR NO : 2015/32530
KARAR TARİHİ : 30.11.2015

MAHKEMESİ : Ankara 21. İş Mahkemesi
TARİHİ : 13/05/2015
NUMARASI : 2015/1316-2015/199

DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
İş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan davalı işveren tarafından feshedildiğini ve feshe son çare olarak başvurulmadığını belirten davacı vekili, feshin geçersizliğini ve işe iade kararı verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı cevap dilekçesinde davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davalı şirket tarafından teklif mühendisi alınması nedeniyle yeni projelere başlanmasının söz konusu olabileceği ve feshin de son çare olarak uygulanmadığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorundadır.
İşletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan sebepler, sürüm ve satış imkanlarının azalması, talep ve sipariş azalması, enerji sıkıntısı, ülkede yaşanan ekonomik kriz, piyasada genel durgunluk, dış pazar kaybı, hammadde sıkıntısı gibi işin sürdürülmesini imkansız hale getiren işyeri dışından kaynaklanan sebeplerle yeni çalışma yöntemlerinin uygulanması, işyerinin daraltılması, yeni teknolojinin uygulanması, işyerinin bazı bölümlerinin kapatılması ve bazı iş türlerinin kaldırılması gibi işyeri içi sebeplerdir.
İşletmenin, işyerinin ve işin gereklerinden kaynaklanan sebeplerle sözleşmeyi feshetmek isteyen işverenin fesihten önce fazla çalışmaları kaldırmak, işçinin rızası ile çalışma süresini kısaltmak ve bunun için mümkün olduğu ölçüde esnek çalışma şekillerini geliştirmek, işi zamana yaymak, işçileri başka işlerde çalıştırmak, işçiyi yeniden eğiterek sorunu aşmak gibi varsa fesihten kaçınma imkanlarını kullanması, kısaca feshe son çare olarak bakması gerekir.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin 2. fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Dosya içeriğinden, 08.11.1994 tarihinden beri çalışan davacının iş sözleşmesinin 06.12.2014 tarihinde feshedildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, şirketin bulunduğu sektördeki rekabet şartlarının zorlaşması, ekonomik ve siyasal krizler nedeniyle iş olanaklarının azalması ve bu sebeplerle yeni işlerin alınamamış olmasının, mevcut personel sayısının korunmasını oldukça güçleştirdiği ve personel azaltılmasına gidilmesi gerektiği gerekçeleriyle işletmesel karara dayanılarak davalı şirket tarafından sözleşmenin feshi yoluna gidildiği anlaşılmaktadır. Mahkemece, davacının iş sözleşmesinin feshinden sonra teklif mühendisi alındığı ve feshin son çare olarak uygulanmadığı gerekçeleriyle davanın kabulüne karar verilmiş ise de, yapılan araştırma eksik ve hüküm kurmaya yeterli bulunmamaktadır. Davacının işten çıktığı tarihten altı ay öncesi ve çıktığı tarihten altı ay sonrası dönem içerisinde davalı işyerine alınan ve işyerinden çıkarılan işçiler bulunup bulunmadığının etraflıca araştırılarak iş daralmasına yönelik yapısal değişiklikler olup olmadığının bilirkişi marifetiyle tespit ettirilmesine müteakip toplanan deliller ve dosya içeriğine göre karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ile sonuca gidilmesi isabetsiz olduğundan bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.