YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/27334
KARAR NO : 2015/33579
KARAR TARİHİ : 03.12.2015
Y A R G I T A Y İ L A M I
MAHKEMESİ : Ankara 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 30/12/2013
NUMARASI : 2012/533-2013/1659
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin, ikramiye bedeli, odun, kömür, eğitim, yazlık ve kışlık giyim yardımı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, emeklilik sebebi ile iş sözleşmesinin sona erdiğini belirterek kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının ödenmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece taraflar arasında düzenlenen iş sözleşmesinin emeklilik sebebi ile sona erdiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içerisinde taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece, hüküm altına alınan yıllık izin ücret alacağının ödenmesi ile ilgili işçi tarafından dava tarihinden önce işverene ihtar tebliğ edilmiştir. Tebliğ edilen ihtar ile işveren temerrüte düşürülmüştür. Temerrüt tarihi faizin başlangıcı olarak kabul edilir. Söz konusu alacaklar yönünden faiz başlangıcının tespiti hatalı olup bozma sebebi ise de, bu yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
3-Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 12. maddesinde tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, (yedinci maddenin ikinci fıkrası, dokuzuncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile onuncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla,) tarifenin üçüncü kısmına göre belirleneceği, ancak asıl alacak miktarı 3.666,66 TL’ye kadar olan davalarda avukatlık ücreti, tarifenin ikinci kısmının, ikinci bölümünde, icra mahkemelerinde takip edilen davalar için öngörülen maktu ücret olduğu, ancak bu ücretin asıl alacağı geçemeyeceği düzenlenmiştir.
Somut olayda, mahkemece, Avukat Asgari Ücret tarifesine göre davacı yararına 6.117,95 TL vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, 5.868,00 TL vekalet ücretine hükmedilmesi hatalı olmuştur.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm 1/ B ve F bentlerinin çıkarılarak yerlerine;
” Yıllık izin ücreti alacağı talebinin KABULÜ ile brüt 1.700,76 TL nin temmerrüt tarihi olan 04.01.2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz oranını geçmemek üzere en yüksek banka reeskont faiz oranı ile davacıya ödenmesine,
Davacı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan A.A.Ü.T.’ye göre hesaplanan 6.117,95 TL vekalet ücretinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine.”sözcük ve rakamlarının yazılmasına; kararın düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinden 2,50 TL’nin davacıya, arta kalanın davalıya yükletilmesine, 03.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.