Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2015/25496 E. 2015/27523 K. 07.10.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/25496
KARAR NO : 2015/27523
KARAR TARİHİ : 07.10.2015

MAHKEMESİ : Bergama 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 02/07/2015
NUMARASI : 2014/413-2015/371

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesinin haksız olarak işverence feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı kanunun gerektirici gerekçelere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Dairemizin 14.05.2014 tarihli ve 2013/8033 esas, 2014/12923 karar sayılı bozma ilamı ile, mahkemece verilen ilk karar, “…..Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına göre davacı işçinin 2005 ve 2006 yıllarında kesintili olarak çalıştığı, Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarının aksinin soyut tanık beyanları dışında tereddüte yer vermeyecek şekilde ispatlanamadığı, alacak ve tazminat hesaplamalarının Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtları dikkate alınarak yapılması gerektiği düşünülmeden yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.” gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece, davacının 28.08.2004-04.06.2007 ile 04.03.2008-21.07.2008 tarihleri arasında davalı işyerinde çalıştığı, ancak 28.08.2004-04.06.2007 tarihleri arasındaki çalışma süresinin kesintili olduğu tazminata esas hizmet süresi 875 gün olduğu (2 yıl 39 gün) kabul edilerek yıllık izin ücreti alacağı 296,80 TL olarak hesaplanmış ise de; hükümde 596,12 TL brüt olarak yıllık izin ücreti alacağına karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle hüküm fıkrasının yıllık izin ücretine ilişkin üçüncü bendinin tamamen çıkarılarak yerine; “296,80 TL brüt yıllık izin ücreti alacağının 100,00 TL’sinin dava tarihinden, geri kalan kısmının ıslah tarihinden (09.01.2013) itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacıya ödenmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 07.10.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.