YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/21016
KARAR NO : 2015/28112
KARAR TARİHİ : 12.10.2015
MAHKEMESİ : Ankara 16. İş Mahkemesi
TARİHİ : 10/04/2015
NUMARASI : 2013/325-2015/547
DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı ile dahili davalı avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalılar arasında muvaaza olduğunu, iş sözleşmesinin geçerli sebep olmadan işverence feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, boşta geçen süre ücret ve diğer haklar ile işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminatın belirlenmesini istemiştir.
Davalı İsteminin Özeti:
Davalılar vekili, husumet itirazında bulunarak, iş sözleşmesinin haklı sebeple sona erdirildiğini belirterek, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, feshin geçersiz olduğu, davalılar arasında asıl-altişveren ilişkisi bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, kanuni süresi içinde davalılar vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli nedene dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, kanuni dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. ve devamı maddeleridir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesine göre otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesini fesheden işveren, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanmak zorunadır.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesi bakımından işçinin davranışlarından kaynaklanan sebepler, işçinin aynı Kanun’un 25/II. maddesinde öngörülen sebepler niteliğinde ve ağırlığında olmayan, işyerinde işin görülmesini önemli ölçüde olumsuz etkileyen, sözleşmeye aykırı davranışlarıdır. İşçinin davranışı ancak işyerinde olumsuzluklara yol açması halinde geçerli sebep olabilir. İşçinin sosyal açıdan olumsuz bir davranışı, toplumsal ve etik açıdan onaylanmayacak bir tutumu işyerinde üretim ve iş ilişkisi sürecine herhangi bir olumsuz etki yapmıyorsa geçerli sebep sayılamaz.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Somut olayda dosya içeriğine göre, 05.01.2012 tarihli tutanakta davacının Aralık ayına ilişkin cms raporlarına göre on saat elliiki dakika yirmiiki saniye çağrı gelmesini engellediğinin belirlendiği, benzer eylemlerin tekrarlanmaması konusunda uyarıldığı, 19.04.2013 tarihli tutanak ile 16.04.2013 tarhinde yöneticisine bilgi vermeden vardiyasına onyedi dakika geç geldiğinin tespit edildiği ve 20.04.2013 tarihli tutanakta ise sistemi molaya almadan görev yerini terk ettiğinin belirlendiği, davacının 19.-20.04.2013 tarihli tutanakları imzalamaktan imtina ettiği belirtilerek iş sözleşmesinin feshedildiği, davacının, fesih bildiriminde belirtilen olumsuz davranışlarının 4857 sayılı Kanun’un 25/II. maddesinde öngörülen sebepler niteliğinde ve ağırlığında olmasada, işyerinde işin görülmesini önemli ölçüde olumsuz etkileyen, sözleşmeye aykırı davranışlar ve iş akışını bozucu nitelikte olduğundan, işverenden iş ilişkisinin devamı istemesi beklemenemez. Bu sebeple iş sözleşmesinin geçerli sebeple feshedilmesi şartlarının oluştuğu gözetilmeden davanın reddi yerine kabulüne yönelik yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirir.
Belirtilen nedenlerle, 4857 sayılı İş Kanun’un 20. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir.
HÜKÜM : Yukarıda belirtilen sebeplerle;
1-Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-Davanın REDDİNE,
3-Harç peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
4-Davacının yapmış olduğu yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalıların yaptığı 100,00 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davalılara ödenmesine,
5-Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.500,00 TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine,
6-Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalılara iadesine, kesin olarak 12.10.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.