Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2015/18653 E. 2015/26244 K. 01.10.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/18653
KARAR NO : 2015/26244
KARAR TARİHİ : 01.10.2015

MAHKEMESİ : Ankara 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 04/02/2015
NUMARASI : 2014/470-2015/49

DAVA : Davacı, fazla çalışma ücreti alacaağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait Kara Kuvvetleri Komutanlığı 5. Ana Bakım Merkezi Komutanlığındaki marangozhanede çalıştığını ve sendika üyesi olduğunu, Sağlık Kurulları Bakımından Günde Ancak Yedi Buçuk Saat veya Daha Az Çalışmalar Gereken İşler Hakkında Yönetmelik uyarınca davacının günde en fazla 7,5 saat çalıştırılabileceğini, ancak davalının davacıyı yönetmeliğe aykırı olarak 15.01.2014 tarihine kadar günde 8,5 saat çalıştırdığını belirterek müvekkilinin fazla mesai ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
İşgüm ölçüm raporlarında yönetmelikte belirtilen sınırın altında belirleme yapıldığını, müvekkilince gerekli tüm düzenlemelerin gerçekleştirildiğini, iş yerinde pnömokonyoz hastalığına neden olan ağaçların bulunmadığını, ilgili yönetmelik kapsamında 7,5 saat çalışması gereken sürelere ait puantaj kayıtlarına göre 8,5 saatlik çalışmanın 30 dakikasının 15’er dakikalık dinlenmeler (çay molaları) olup, fiili çalışmanın 8 saat olduğunu, Yargıtay içtihatları gereğince fazla çalışma sürelerinin fiili çalışmalar üzerinden hesap edilmesinin gerekli olduğunu, kabul anlamına gelmemek üzere 7,5 saatin üzerinde fazla çalışma yapıldığı iddia edilen süreninde yarım saat olduğunu iddia etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, delil durumuna ve alınan bilirkişi raporuna göre istek kısmen kabul edilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Dosya içeriğine göre, davacının davalıya ait Kara Kuvvetleri Komutanlığı 5. Ana Bakım Merkezi Komutanlığındaki marangozhanede çalıştığı, işyerinde örgütlü işçi sendikasına üye olduğu ve işyerinde uygulanan toplu iş sözleşmesinden yararlandığı anlaşılmaktadır.
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının dava konusu yaptığı çalışma dönemi itibariyle çalıştığı iş yerinin toplu iş sözleşmesinin 60/ç. maddesi kapsamında olup olmadığı noktasında toplanmaktadır.
İş yerinde uygulanan toplu iş sözleşmesi’nin 60/ç. maddesi “Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Sağlığı ve Güvenliği Merkezince çalışma ortamının tehlike sınırları içinde olduğu saptanan; akü imalat, döküm, kurşun (izabe, kalıplama, eritme) boya imalat, vernik, imalat, fiberglas, kumlama (kum raspası) tank modernizasyon, asbest izalasyon, lastik imalat, metal kaplama, baskılı devre kart imalatı ile kapalı mekanlarda tabanca ile yapılan (bina ve ahşap boyası dışındaki) boya işlerinde ve X-Ray ve radyasyon yayan işlerde fiilen ve sürekli şekilde çalışan işçilerin ücretleri % 10 zamlı ödenir.” hükmünü içermektedir.
Somut olayda doğru sonuca ulaşılabilmesi için iş yerinde iş güvenliği uzmanlarından oluşan bilirkişi heyetince keşif yapılarak dava konusu dönem itibariyle davacı işçinin toplu iş sözleşmesinin 60/ç. maddesinde belirtilen atolyelerde çalışıp çalışmadığı saptanmalı ayrıca davacının bu nitelikte bulunmayan farklı atölyelerde görevledirilip görevlendirilmediği hususu da bir değerlendirmeye tabi tutulmalıdır. Mahkemece, iş güvenliği uzmanlarından oluşan bilirkişi heyetince keşif yapılarak, dava konusu dönem itibariyle iş yerinin ve davacının yaptığı işin Sağlık Kuralları Bakımından Günde Ancak Yedibuçuk Saat veya Daha Az Çalışılması Gereken İşler Hakkında Yönetmelik kapsamında olup olmadığının saptanması ve sonucuna göre söz konusu işçilik alacakları ile ilgili bir karar verilmesi gerekir. Eksik incelemeye dayalı karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.10.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.