Yargıtay Kararı 22. Hukuk Dairesi 2014/8154 E. 2014/16447 K. 10.06.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/8154
KARAR NO : 2014/16447
KARAR TARİHİ : 10.06.2014

MAHKEMESİ : Ankara 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 26/12/2013
NUMARASI : 2011/1276-2013/1470

DAVA : Taraflar arasındaki, ücret farkı, tahsil tazminatı, ilave tediye ve fazla çalışma ücreti alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı sebeplerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 10.06.2014 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat L. İ.B. ile karşı taraf adına Avukat A.M.B. geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı işçi, davalı şirket bünyesine geçirildiği tarihe kadar toplu iş sözleşmesinden yararlandırılmamak için muvazaalı firmalarda müteahhit elemanı olarak gösterildiğini, daha sonra 2002 yılında davalı şirketin elemanı olarak gösterilmeye başlandığını, bu tarihteki ücreti belirlenirken, sanki ilk defa işe giriyormuş gibi işlem yapıldığını, davalı işyerinde yürürlükte bulunan Kök Ücret Yönetmeliği’nin 6. maddesi gereğince saptanması gereken başlangıç ücretinin yanlış belirlendiğini ileri sürerek, Kök Ücret Yönetmeliği’nin 6. maddesinin uygulanması suretiyle dava tarihindeki son yevmiyesinin saptanmasını ve bu tarihten geriye doğru eksik ödenen son beş yıllık ücreti ile ücretle bağlantılı diğer işçilik alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Uyuşmazlık, davacının dava tarihindeki son yevmiyesinin miktarının ne olduğunun ve kök ücretin belirlenmesinde kök ücret yönetmeliğinin uygulanıp uygulanmayacağı ve fark ücret ile diğer işçilik alacaklarının bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 266. ve devamı maddeleri gereğince, Mahkeme, çözümü hukuk dışında, özel veya teknik bilgiyi gerektiren hallerde, taraflardan birinin talebi üzerine yahut kendiliğinden, bilirkişinin oy ve görüşünün alınmasına karar verir.
Bilirkişi raporunu hazırlarken, raporun dayanağı olan somut ve özel nedenleri bilimsel verilere uygun olarak göstermek zorundadır. 6100 sayılı Kanun’un 279. maddesine göre, bilirkişi raporu, Yargıtay denetimine de elverişli olacak şekilde bilgi ve belgeye dayanan gerekçe ihtiva etmelidir. Ancak, bu şekilde hazırlanmış raporun denetimi mümkün olup, hüküm kurmaya dayanak yapılabilir.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davalıya ait Kapsam İçi Personel Ücret ve Görevde Yükselme Yönergesi, Kapsam İçi Personel Ücret Yönetmeliği, Kök Ücret Yönetmeliği, dava konusu dönemlere ilişkin toplu iş sözleşmeleri ve protokoller değelendirilerek dava konusu alacaklar hesaplanmıştır. Ancak, anılan belgelerin büyük kısmı dosya içerisinde bulunmadığı gibi, bazı belgelerde eksik ve okunaksız halde sunulmuştur. Bu durumda, davalıya ait Kapsam İçi Personel Ücret ve Görevde Yükselme Yönergesi, Kapsam İçi Personel Ücret Yönetmeliği, Kök Ücret Yönetmeliği, dava konusu dönemlere ilişkin toplu iş sözleşmeleri ve protokollerin tümünün celp edilerek, denetime elverişli rapor düzenlenmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde denetime elverişli olmayan bilirkişi raporuna itibarla karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 1.100,00 TL duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.