YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/5186
KARAR NO : 2014/9816
KARAR TARİHİ : 25.04.2014
MAHKEMESİ : Ağrı 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 10/12/2013
NUMARASI : 2013/301-2013/488
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı belediyede santral görevlisi olarak çalıştığını, davalı belediye tarafından fazla çalışma ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, hafta tatili çalışma ücreti alacaklarının ödenmediğini iddia ederek bu alacakların tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, dava edilen alacak kalemlerinin zamanaşımına uğradığını, bordroya ihtirazı kayıt koymadan imzalayan davacının söz konusu alacak kalemlerini talep etme hakkı olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının hafta tatili çalışmasını ispat edemediği, diğer taleplerinin ise yerinde olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı işçinin fazla çalışma ücretinden takdiri indirim yapılması gerekip gerekmediği taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışmaların şahit beyanlarıyla ispatlanması, uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda takdiri indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır.
Somut olayda; davacının çalışmasını gösteren puantaj ya da nöbet defteri bulunmamaktadır. Davacının çalışma şekli belediye yazısı ile davacı şahitlerinin beyanlarından tespit edilmiştir. Davacının fazla çalışmasının ispatı şahit beyanına dayalı olduğundan takdiri indirim yapılmaması hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 25.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.