YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/5124
KARAR NO : 2014/5825
KARAR TARİHİ : 13.03.2014

MAHKEMESİ : Karşıyaka 4. İş Mahkemesi
TARİHİ : 26/12/2013
NUMARASI : 2013/60-2013/499

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, iş sözleşmesinin haklı bir sebep olmaksızın feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini, işe başlatılmama halinde ödenmesi gereken tazminat ile boşta geçen süreye ilişkin ücret ve diğer haklarının belirlenmesini istemiştir.
Davalı işveren, davacının iş sözleşmesinin işyeri gerekleri ve ekonomik sebeplere dayalı olarak geçerli nedenle feshedildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, işletmesel nedene dayanarak davacının görevinde yapılan değişikliğin yazılı şekilde yapılması gerekirken şekle uygun bir değişiklik teklifinin bulunmadığı, davalı tanık beyanlarıyla davacının servis şoförlüğü yanında başkaca işlerde de istihdam edildiği, servis işinin dışarıdan alınmaya başlanmasının işçinin diğer görevleriyle irtibatlı olmadığı ve işletmesel nedenle geçerli bir feshin özünde bulunması gereken istihdam fazlası haline getirmediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında iş sözleşmesinin feshinin geçerli sebebe dayanıp dayanmadığı uyuşmazlık konusu olup, normatif dayanak 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. ve devamı maddeleridir.
4857 sayılı Kanun’un 18. maddesinde iş sözleşmesinin işveren tarafından işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanılarak feshedilebileceği düzenlenmiştir. Sözkonusu geçerli sebepler 4857 sayılı Kanun’un 25. maddesinde belirtilen derhal fesih için öngörülen haklı sebepler olduğu gibi, bu nitelikte olmamakla birlikte, işçinin ve işyerinin normal yürüyüşünü olumsuz etkileyen hallerdir. İşçinin sık sık rapor alması kanunun gerekçesinde bu sebepler içinde sayılmıştır. İşçinin yeterliliğinden veya davranışlarından kaynaklanan sebepler ancak işyerinde olumsuzluklara yol açması halinde fesih için geçerli sebep olabilirler. İş ilişkisinin sürdürülmesinin işveren açısından önemli ve makul ölçüler içinde beklenemeyeceği durumlarda, feshin geçerli sebeplere dayandığı kabul edilmelidir.
4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin ikinci fıkrasına göre feshin geçerli sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. İşçi, feshin başka bir sebebe dayandığını iddia ettiği takdirde, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Dosya içeriğine göre, davacı işçinin davalı şirkete ait işyerinde 18.02.2012-12.02.2013 tarihleri arasında şoför olarak çalıştığı, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından 12.02.2013 tarihli ibraname ile ekonomik nedenlerle feshedildiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece, görev değişikliğinin yazılı yapılması gerektiği gerekçesiyle feshin geçerli sebebe dayanmadığı sonucuna varılmış ise de davacının iş sözleşmesine göre şoför olarak çalıştığı, servis şoförlüğü yaptığı esnada servis işinin dışarıdan alınmaya başlanmasıyla istihdam fazlalığının meydana geldiği ve davacıya kamyon şoförlüğü teklif edildiği, daha öncesinde de masabaşı görev önerildiği, ancak bilgisayar bilmediği gerekçesiyle reddettiği, kaldı ki imzalı iş sözleşmesinde işçinin verilen işi yapacağı, işverenin, işçinin ücretinde değişiklik yapmaksızın, yaptığı işin nev’ini, çalıştığı kısmı, yaptığı işi veya herhangi bir eşdeğer iş değişikliğini yapmakta serbest olduğu düzenlemesinin yer aldığı ve davacının yaptığı iş olan şoförlük teklif edilmesi ve davacı tarafından kabul edilmemesi dikkate alındığında işverence yapılan feshin geçerli sebebe dayandığının kabulü gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
Belirtilen sebeplerle, 4857 sayılı Kanun’un 20. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir.
HÜKÜM : Yukarıda belirtilen nedenlerle;
1-Yerel mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-Davanın REDDİNE,
3-Karar tarihi itibariyle alınması gerekli olan 25,20 TL karar ve ilam harcından, peşin alınan 24,30 TL harcın mahsubu ile bakiye 0,90 TL karar ve ilam harcının davacıdan tahsili ile hazineye irad kaydına,
4-Davacının yapmış olduğu yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalının yaptığı 676,00 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davalıya ödenmesine,
5-Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.500,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
6-Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde davalıya iadesine, kesin olarak 13.03.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.