YARGITAY KARARI
DAİRE : 22. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/4713
KARAR NO : 2014/7275
KARAR TARİHİ : 08.04.2014
MAHKEMESİ : Şanlıurfa 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 12/06/2013
NUMARASI : 2013/142-2013/718
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının D. Elektrik Dağıtım A.Ş. Şanlıurfa İl Müdürlüğü nezdinde sendikasız olarak başladığı işinde Haziran 2004 tarihinde T. Sendikasına üye olduğunu, davacının sendikaya üye olmadan günlük 31,00 TL yevmiye alırken sendika üyesi olduktan sonra davacının muvafakati ve bilgisi olmadan sözleşmeye ve kanuna aykırı olarak davalı işverence tek taraflı olarak 24,44 TL’ye düşürüldüğünü ve davacının yaklaşık olarak sadece çıplak yevmiyesinde %20 düşüş olduğunu ve bu farkın giderek büyüdüğünü, davacının Temmuz 2004 tarihinden sonrası dönemlerdeki toplu iş sözleşmesi artış oranlarının temel ücrete yansıtılarak gerçek ücret farkı alacağının tesbitini, ödenmeyen günlük yevmiye ücret farkı ve yevmiye ile bağlantılı diğer tüm ek ödemelerden kaynaklanan maddi kayıpların giderilmesi ve tespit edilecek ücret farkı alacaklarının ödenmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının davalı Kurum nezdinde çalışmaya başladıktan sonra sendikal haklardan yararlanmak üzere sendikaya üye olduğunu, davacının sendikaya üye olduktan sonra sendikal gelirler adı altında birçok ek gelirden faydalandığını, sendikaya üye olan davacının derece ve geçiş pozisyonu ile ilgili yevmiyenin 01.03.2003-29.02.2004 tarihli toplu iş sözleşmesinde yazılı olduğunu, sendikaya üye olan işçinin yevmiyesinin 24,10 TL/gün olduğunu, davacının iddiasının aksine ücretinin azalmadığını, arttığını belirterek, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının ücretinin hukuka aykırı olarak düşürülüp düşürülmediği ve buna bağlı olarak talep ettiği alacaklara hak kazanıp kazanmadığı noktasındadır.
Davacının işe başladığı 10.11.2003 tarihinde günlük brüt ücreti 31.00 TL’dir. Davacı, 30.04.2004 tarihinde sendikaya üye olmuştur. İşyerinde uygulanan 01.03.2003-28.02.2005 tarihli toplu iş sözleşmesinin eki olarak imzalanan protokol hükümleri gereği davacıya günlük 24,44 TL ücret ödendiği anlaşılmaktadır. Toplu iş sözleşmesinin tarafları arasında imzalanan 31.05.2004 tarihli protokolle sendikaya sonradan üye olan işçilerin toplu iş sözleşmesi hükümlerinden yararlandırılmasına ilişkin özel hükümler getirilmiş, bu özel hükümlere göre davacı ve onunla aynı şartlarda çalışan işçilerin ücretleri belirlenmiştir. Dolayısıyla, sadece davacının şahsına ilişkin ücretinin düşürülmesi veya ücretinin işverence tek taraflı olarak düşürülmesi sözkonusu olmamıştır. Bu durum karşısında, davacının toplu iş sözleşmesinin hükümlerinden faydalanmaya başladığında ücretinin 24,44 TL olarak belirlenmesinde, davalı ve davacı adına hareket eden sendika ile işveren arasında imzalan 31.05.2004 tarihli protokol hükümlerinin esas alındığı açıktır. Bu bakımdan ücretin düşürülmesi iddiasının sözleşme dayanağının bulunmadığı yönündeki davacı iddialarına katılmak mümkün olamamaktadır. Davacıya yürürlükte olan toplu iş sözleşmesi gereğince ödenmesi gereken menfaatler davalı tarafça ödenmektedir. Bu şekilde davacının toplu iş sözleşmesinden faydalanmasıyla birlikte toplu iş sözleşmesinin işçiler lehine getirdiği akçalı menfaatlerden (giyim yardımı, gıda yardımı, yemek yardımı, ikramiye, ilave tediye gibi) de yararlanması mümkün olup böylelikle davacının gelirinde artış meydana gelmiştir. Mahkemece bu yönler gözden kaçırılarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.